San Diego.
Donderdag 30 oktober.
San Diego.
Het is bewolkt en er hangt een flinke gele band smog over de stad.
Dat is goed te zien, als we op het hoge ‘Cabrillo National Monument’ staan.
Hier kwam in 1542, 50 jaar nadat Columbus aan de oostkust geland was, de Portugees Juan Rodríguez Cabrillo, als eerste Europeaan op de westkust van Amerika aan.
Zijn standbeeld, (dat natuurlijk net weer schoongemaakt wordt als wij er zijn!)
en zijn geschiedenis zijn mooi in beeld gebracht, hier op het uiterste puntje van het schiereiland in de San Diego Bay. Onder ons ligt de stad, een beetje onduidelijk door de smog en aan onze voeten de grootste marine-haven ter wereld (met militair vliegveld). Er vaart een onderzeeër het zeegat uit en dat komt kennelijk niet zo vaak voor, want alle parkrangers lopen uit om het te zien. Geëscorteerd door helikopters en kleine bootjes is dit ook wel een mooi schouwspel.
We maken de hele wandeling over de punt, inclusief de vuurtoren. Goed beeld van die tijd.
De begraafplaats, waar duizenden militairen liggen, kijkt aan de ene kant uit over de oceaan
en aan de andere kant op de stad. Een bijzondere plek!
We gaan naar ons hotel om in te pakken. Laatste nacht voorlopig op Amerikaanse bodem.
Van Borrego Springs naar San Diego.
Woensdag 29 oktober.
We ontbijten nog in Borrego Springs met goeie koffie, maar een vreselijke quiche….Daarna rijden we de misselijkmakende bergen rond de Anza Borrego Desert uit. Deze route doen we voor het eerst en is prachtig, maar hoog (de Yaqui Pass) en de haarspeldbochten doen ons ontbijt/maag geen goed! Nieuw voor ons is ook de rit door het Cuyamaca Rancho State park. Aan het gelijknamige meer wonen veel welgestelden, huizen op deberg en brievenbussen langs de weg zeggen genoeg!
In San Diego hebben we voor twee nachten de Days Inn, vlakbij het vliegveld, de kust en Sea world(!) gereserveerd. Het blijkt een prima plek aan de drukke Freeway, maar daar merken we weinig van.
In de kamer hangt een Mark Rothko Lookalike. Was het een echte, dan namen we hem mee. Mooie aanvulling op de tentoonstelling in het Stedelijk in Den Haag, die we nog niet gezien hebben, maar waar we ons nu al op verheugen!
We hebben hier ook een mooi beschut zwembad, waar we deze middag doorbrengen en een restaurant en terrasje bij de hand.
Morgen gaan we naar Cabrillo National Monument, (weet je nog Wouter, daar waren we met jou in 1997 of was het 1998??) en ‘the Old Town’. We hebben de dierentuin overwogen. Die moet de mooiste van de hele wereld zijn,( mét panda’s) maar de brochure laat zien, dat het tot een soort Disney Pretpark verworden is, dus niks voor ons. Er is tegenwoordig ook een safari-gedeelte, maar dat ligt 30 mijl buiten San Diego en daar hebben we morgen echt geen zin meer in.
Vrijdagochtend vliegen we naar Chicago en van daaruit naar Amsterdam.
Borrego Springs 3
28 oktober
Borrego Springs.
We zijn een beetje aan het eind van ons Latijn hier. Niet veel zin om nog wat te ondernemen, terwijl er nog veel te zien is. We besluiten naar de ‘Elephant tree trail te rijden. De elephant tree is een bijzondere struik, met geneeskrachtige sappen.
We zijn er klaar mee. Terug …. en naar ons zwembad.
In het dorp ontmoeten we Joey, die hier al dertig jaar woont en ons nog wat te bezoeken plekken uitlegt, waar we nu niks meer aan hebben, maar wie weet.
Morgen naar San Diego.
Borrego Springs 2
27 oktober
De was en ‘Fonts Point’.
De rust is weergekeerd in onze omgeving. We hebben het zwembad weer voor onszelf.
Heerlijk. Zelfs het ontbijten op ons terras is een cadeautje. (ja, ik weet wie er nu in Nederland hard moeten lachen!) We doen eerst de was in een hele snelle Laundry
met hele snelle drogers, dus ik denk, dat de helft van onze kleren hierna ons niet meer passen! Het uitzicht maakt veel goed!
Daarna gaan we een hernieuwde kennismaking met ‘Fonts Point’ aan. Als ik had geweten, dat de dirtroad zo vreselijk slecht was…..zanderig vooral, was ik niet gegaan. 6,5 kilometer heen en nog eens 6,5 kilometer terug. Halverwege een gestrande?, verlaten auto. Kilometers verder kwamen we een groepje Aziaten tegen, die waarschijnlijk niet verder durfde te rijden en was gaan lopen. Een vreselijk end in die hitte. Onze auto is in dit soort situaties een rots in de branding. Hij blijft ons uit het zand trekken! We genoten weer volop van het uitzicht op de Badlands
en de overvieuw over de dessert. Wat een landschap! Om stil van te worden!
Na terugkomst een ontspannen middag aan onze pool en daarna een diner bij Carlee’s, de enige behoorlijke, normale tent hier in town. Mal, we hebben aan jou gedacht!!!! Lever met uien en spekjes. Lekker wit wijntje erbij…. Goeie afsluiting. En Petra, we hebben ze niet gezien dit jaar, maar die ouwe wijfjes zitten er nog steeds, in die casino’s, in Reno, en in al die reservaten, waar we waren. Ze hebben nu alleen een CC aan een kettinkje, die ze voortdurend in die slotmachines duwen.
Morgen onze laatste dag hier.
Borrego Springs.
Borrego Springs.
Deze woestijn-vallei ligt tussen drie bergkammen. Vanaf ons terras een heerlijk uitzicht. We liepen 2 jaar geleden de Palm Canyon trail , die bergen in; we kunnen ons nu niet meer voorstellen, dat we dat hebben volbracht. Het is nu wel een graad of 10 heter! Gisteren vielen we met onze neus in de boter.
Op weg naar het visiter-center werden we tegengehouden door de sheriff! De parade was aan de gang. Het meest belangrijke evenement van het jaar! Het waren de Borrego Days, een jaarlijks terugkerend festival. Normaal is dit een “slaapdorp”, maar nu was de hele valley uitgelopen.
We pakten nog net een staartje van de parade mee en hebben genoten van alle bedrijvigheid op de Christmas-Circle, zoals de belangrijke en enige rotonde hier heet.
Terug op de stek werden we geconfronteerd met onze net aangekomen, zeer vette Amerikaanse buurman en zijn zo mogelijk nog dikkere vrouw en zijn kind, dat al knagend met de zoutjesdoos onder zijn arm, rap de omvang van de ouders zal bereiken. Vermakelijk, de man sprong met oerkreten het water in. De killerwhale in Seaworld deed het slechter. Wij zijn uit zijn Splash-Area gebleven.
Vandaag de beelden-trail van Ricardo Breceda gereden, die we twee jaar geleden deels hebben gedaan.
Dennis Avery, de eigenaar van de Galleta Meadows, (dat zijn echt geen weiden, maar enorme stukken woestijn) was behoorlijk gecharmeerd van deze kunstenaar en vond dat zijn meadows ene grote galerie moesten worden.
Er staan nu zo’n 130 van zijn kunstwerken in dit landschap en dat werkt behoorlijk vervreemdend en raar.
We hebben de off road trails weer met plezier gereden en mijn favoriet; de draak staat er ook nog steeds vuurspuwend bij!
Van Indio naar Borrego Springs.
24 oktober.
Van Indio naar Borrego Springs.
Je hebt van die plaatsen, waar je je meteen thuis voelt. In 2012 waren we in januari hier, in de Borrego Dessert en dat voelde goed. Geweldige omgeving, geweldige bergen rondom en mooie slotcanyons en trails te lopen. We gaan terug, zeiden we toen. En daar zijn we dan. Alleen is het nu een beetje heter, zijn wij een beetje ouder en dat merken we.
We rijden van Indio een onbekende route door bergen en door kleine indianenreservaten en hoog.., hoog.. ,hoog, lastig.
Mooie uitzichten op de plek, waar we vandaan komen.
Hier in ons motel
zijn we een dag te vroeg, maar dat is geen probleem. We hebben een fijne kamer met keuken en terras aan het zwembad.
Met zo’n dikke dertig graden weten jullie wel, waar we deze middag doorgebracht hebben, juist… in het water.
Morgen meer.
Van Blythe naar Indio.
Donderdag 23 oktober.
Van Blythe naar Indio.
We zakken af naar het zuiden en willen via de oostkant van de Salton Sea weer omhoog. Dan overnachten, nog wat verder rondkijken, om zaterdag in Borrego Springs uit te komen.
Onderweg willen we de Mesquite goudmijn bezoeken, maar daar komen we niet verder dan de poort, want de rondleidingen zijn passé.
Het is ook wel heel erg warm om hier nu rond te gaan lopen! Toen we vertrokken uit Blythe was het om 10 uur al 31 graden.
De Imperial Sand Dunes doemen daarna imposant voor ons op.
Wat raar, midden in een woestijnlandschap een hele rug met blinkende duinen. Henny roept, als we ze op zien doemen; ”en nu de zee”!!!! die koelte, dat zou fantastisch zijn! Het is zo heet! Het loopt naar de 40 graden.
We rijden langs katoenplantages en heel veel veebedrijven. Rieten overkappingen met duizenden koeien eronder. Heel veel kilometers, met honderden meters balen stro.
Langs de Salton Sea stoppen we om de pelikanen én de rare sfeer te fotograferen.
Wat jullie niet ruiken is de vreselijke stank die uit dit meer opstijgt. En er zijn zelfs RV parken langs de rand! We zijn er één opgereden…..wat een armoe.
Omdat we nooit om een slaapplek verlegen zitten, valt het deze middag een beetje tegen. Wat een drukte rond Indio. Misschien komt het ook omdat het zo warm is en we verlangen naar wat rust. Een beetje klaar met ”on the road”. Motel 6 lokt.
We logeren hier nooit, omdat het minimaal is en we voor het internet moeten betalen!!!! Noem het meest rare motel in dit land en er is altijd gratis internet. Principiële kwestie! Maar goed, we gaan hier slapen, doen nog een beetje goed werk met allerlei zielen die voorbij komen en ons hun vader voorstellen en om een sigaret vragen…. De goederentreinen die langs komen zijn ook niet verkeerd en de hoertjes die de arbeiders bedienen, die hier logeren zijn ook wel leuk om naar te kijken, kortom….waren we maar in Blythe gebleven!
Nooit meer naar motel 6.
Morgen naar Borrego Springs.
Van Lake Havasu City naar Blythe.
22 oktober.
Van Lake Havasu City naar Blythe.
We zakken langzaam af naar onze laatste bestemming: Borrego Springs in de Anza Borrego Dessert. Daar waren we in de winter van 2012. Een ontspannen, heerlijk verblijf, met slotcanyons en mooie hiking-trails. We blijven daar straks een dag of 5 om uit te rusten, een beetje te zwemmen en als het niet te heet is (?) , want dat is het nu wel……(ruim 33 graden ), om nog wat onbekende trails te lopen. Daarna zijn we nog 2 dagen in San Diego, waarvandaan we via Chicago volgende week vrijdag naar huis vliegen. Zaterdagochtend hopen we dan weer in Nederland te zijn.
Voorlopig rijden we deze dag een ons onbekende route langs de Colorado River.
Mooie, wisselende landschappen.
Veel State Parks met kampeermogelijkheden. We willen Cattail-cove
bekijken en een strenge parkwachtster…....blond en pinnig, zegt ons, dat we 5 minuten hebben en…stay inyour car!!!! Oei, nu worden we bang! We stappen natuurlijk gewoon rond en als we een motorhome hadden, zoals zoveel Amerikanen, wilden we hier wel gedropt worden. Wat een heerlijke plek!
Bij Parker bezoeken we de Parker Dam.
Er is weer een behoorlijke veiligheidscorridoor ingebouwd. Na 9/11 is dat op al dit soort kwetsbare punten ingevoerd. Dit is de hoogste dam in de wereld. Alleen zie je dat niet, want het grootste gedeelte zit onder water.
Aan de ene kant Lake Havasu, dat 15 miljoen mensen aan beide kanten van water voorziet en aan de andere kant de Colorado River. In de vorige eeuw is hier een scala van dammen aangelegd, dat de hele water- en elektriciteits-huishouding van Zuid California en zelfs van Phoenix en Tucson (336 mijl verderop) regelt.
Om half twee strijken we neer in het zoveelste motel. (met boogjes)
Veel te heet om verder te gaan. Het heerlijke zwembad met hot tube en dikke kussens op de bedden dwong ons om te stoppen !!! Sorry hoor, Morgen verder.