Een rare ervaring. 's Nachts wakker worden als een luchthappende vis op het droge. Dat doet een grote hoogte met je. Behalve Wouter hadden wij er alle drie last van.
Die ellende is nu voorbij. Op weg naar Denver gingen we nog hoger de Rocky Mountains in over de Fremont pass. Hoogte: 11318 voet. Sneeuw nog langs de kanten van de weg.
Mooie vergezichten met op de toppen van de bergen ook
nog veel sneeuw.Vlak voor Denver stappen we uit in Georgetown. "Parel van de Rocky's", zoals ze zelf zeggen.
4 musea
n.b. en een historische stoomtrein. Tickets op het stationnetje.
Ze vertelt iets over de geschiedenis van Hotel de
Paris. De Fransman, die het bezat, vocht eerst in het leger van de zuidelijke staten en deserteerde, waarna hij hier zijn hotel begon.
We moeten vandaag richting Denver, dus rijdag. Met een onder-breking naar Saint Elmo. Een ghosttown tussen de Rocky Mountains en de Sawatch range. ( dit is de bergketen, waar het beroemde
Aspen-skioord van de rich en famous in ligt.)
Via een dirtroad komen we in Mainstreet
en
slenteren we langs de op instorten staande gebouwen. Het is een mijndorp geweest met in de hoogtijdagen 2000 inwoners.
Er werd goud, zilver, zink en lood gedolven en echt
veel kwam er niet uit de grond begrepen wij, dus het was hier gauw bekeken. Uit historisch oogpunt wordt dit stadje nu gerestaureerd. Leuk om even de benen te strekken.Een bulderend snel stromend
riviertje met flink wat watervallen levert mooie plaatjes op en Mattijs steenkoude voeten.
We doen vanochtend de gordijnen open, de lucht is strakblauw en de zon schijnt.
Wat een contrast met gisteren.
De rit naar de noordrim is lang en saai, dus we besluiten aan de zuidkant van de rivier te blijven, een flinke trail te lopen en de uitkijkpunten die we gisteren door de regen gemist hebben, alsnog
te doen. Ook willen we naar beneden, naar de rivier.
Dat doen we als eerste en via de East Portal Road en via flink wat haarspeldbochten (beetje eng)
komen we beneden aan. De weg zou net zo goed door de
Alpen kunnen lopen. Zo groen en helder ziet alles eruit. De jongens brengen mij ook nog even op de hoogte van de zwarte beren die hier leven, dus een goed begin voor een stop. Die beren zien we
gelukkig niet, maar Mattijs spot aan de oever wel een kanjer van een forel. De rivier is heel helder. Er is een watertunnel door de bergen heen gegraven die de achterliggende vallei van water
voorziet. Drie dammen reguleren de waterstand en omdat de rivier hierdoor veel minder woest is slijt de canyon minder snel uit.
We gaan weer naar boven en rijden naar het eindpunt
waar de weg ophoudt. Daar gaan we de Warner Trail lopen. Er worden ons spannende uitzichten beloofd.
De trail is toch wel zwaar. Henny haakt na 100 meter
af en ik loop nog een flink stuk verder. Wat een uitzichten, inderdaad prachtig. Nadat ik de tweede klim gedaan heb haak ook ik af. Te zwaar en een blok aan het been voor de jongens. Zij halen het
eindpunt natuurlijk wel en hoera! Waar we de hele vakantie al op gehoopt hebben: ze zien een collared lizzard. (een halsband leguaan)
Wat een groot mooi beestje. Dit opgeteld bij het
hert,
dat we vanochtend tegen de bergwand op
zagen lopen, de diverse roofvogels, mooi gekleurde zangvogeltjes en heel veel zwaluwen, mogen we niet mopperen vandaag. Cedar Point is voor mij vandaag het mooiste punt en Devils Lookout, een lange
hike, maar niet zo mooi als de Cedar Trail. Morgen gaan we richting Denver, waar Mattijs donderdag op het vliegtuig terug naar Amsterdam gaat.
In Montrose blijven we twee dagen om via de zuid- en de noordrim van de Black Canyon of the Gunnison de gelijknamige kloof te bekijken.
Als we vanuit Grand Junction de weg naar Montrose inslaan, (met weer gevarieerd gekleurde bergen in allerlei maten)
zien we heel in de verte de buien al hangen boven de
bergen in de buurt van de canyon. De eerste onweersbui komt als we het visitorcenter verlaten.
De keren dat we hier waren, was het strakblauw en heet; dit is weer een andere ervaring.
De Black Canyon dankt zijn naam aan het feit, dat het er zo donker is. De wanden zijn zo stijl, de canyon is zo nauw en diep, dat er maar weinig zonlicht komt.
De wanden zijn grijs en zwart met nuances in bruin, geel en groen. Iets heel anders dan het rode geweld van waar we vandaan komen. Beetje Ierland.
De canyon was lang een verborgen schat. Zelfs de
Ute-indianen die in de regio woonden of de Spaanse settlers, die er doortrokken naar het zuidwesten, rapporteerden nooit dat ze de canyon ook maar gezien hadden.
Tot een expeditie, geleid door Capt. John Gunnison
(naamgever van de rivier) de kloof passeerde, op zoek naar een plek om over te steken. Voor het eerst werd er over geschreven rond 1873. De canyon is sinds 1999 een National Park en dus beschermd
gebied.
Tussen twee onweersbuien door zien we toch kans nog een aantal mooie hikes naar weergaloze uitkijkpunten te maken.
.
De rivier beneden ziet er nietig uit, maar buldert toch behoorlijk luid tegen de wanden aan.
Bijna bij het einde van de rim begint het weer te regenen en zoeken we ons hotel op.
De receptioniste geeft ons het weerbericht voor morgen en dat belooft zon en 20 % kans op een bui.
We gaan dan de noordelijke kant van de canyon bekijken en hopen er het beste van.
Hierbij nog enkele beelden van het bezoek aan Arches, dat de jongens gisteren brachten.Voordat ze het park in konden moesten ze 20 minuten in de file staan. Dat valt ons dit jaar zelf ook op: het
is in de bekende parken veel drukker dan we ooit hebben meegemaakt.
Wouter en Mattijs liepen de Delicate Arch trail.
Pittig hoor. Wouter vond ons stoer dat wij dat
volbracht hadden. Was wel vier jaar geleden. Het blijft een mooie trail en een spannend moment als de beroemde Arch in beeld komt.Landscape Arch was de volgende hike en die mooie brug ligt er nog
net zo bij, als wij het ons herinneren.
Verder was het warm en druk.Vandaag hebben we ons
fijne huis in Moab verlaten en zijn in Grand Junction aangekomen.
De rit hierheen langs de Colorado River was prachtig
en ons bezoek daarna aan het Colorado National
Monument ook. We hebben deze plek in een grijs verleden twee keer bezocht en ik was vergeten hoe hoog (zonder vangrail) en hoe eng het soms was. Maar uitzichten over de diverse canyons en op Grand
Junction ..... zo prachtig.Independence Monument: geoefende klimmers komen er boven op. Een hele prestatie.
De Coke Ovens in de volgende canyon zien er weer heel
anders uit.
De wisselende landschappen in de
diverse canyons maken dit stukje Colorado bijzonder aantrekkelijk .
Bijna beneden zoeken we een picknickplek in de schaduw en omgeven door dit prachtige landschap smaakt onze lunch extra goed.
We beginnen de dag met een relaxed ontbijt en daarna reizen we af naar Canyonlands.
Dit ligt zo'n 25 mijl bij ons vandaan en is een beschermd gebied in het hart van het Colorado Plateau. Het is een land van allerlei rotsen, honderden canyons, mesa's, arches en nog veel meer.
In het midden liggen de twee grootste canyons, die gevormd zijn door de Colorado en de Green river. Island in the Sky is het gebied dat wij vandaag bezoeken. ("The Maze" ligt in het westen en "The
Needles" in het oosten.)
We bekijken eerst de Shafer Canyon.
Daarna stoppen we bij de Green River Overlook.
Adembenemend. Een landschap dat je nog nooit gezien hebt!
Ik zeg tegen Wouter: " Dit heb je bij ons toch wel
eens op de foto gezien?" Waarop hij antwoordt: " Waarom neem je hier nog foto's van? Jeetje....de werkelijkheid komt helemaal niet over op een plaatje! Wat een landschap!"Daarna lopen we, na een
afdaling naar de Holeman Spring Canyon Overlook. Er staat een stormachtige wind en dat maakt de hike nog spectaculairder. Geweldig uitzicht de canyon door, met een grote Butte in het midden.
Genieten maar weer.
Die poseert als model voor onze camera. Ook de flora
mag er zijn. Mooie bloemen hier en daar.
Terug
naar huis, waar we de BBQ gaan aansteken.
Morgen gaan Wouter en Mattijs naar Arches. Zo benieuwd, wat ze van de Delicate Arch Trail vinden. Wij liepen hem 4 jaar geleden. Zou ons nu niet meer lukken.
Wij blijven thuis en zullen het zwembad en de was/droog- combinatie uit proberen. Ook leuk!
Wordt vervolgd.
In Moab hebben we een huis gehuurd voor 4 dagen. Daar is zoveel te zien, dat we toch nog tijd te kort gaan komen. Maar eerst moeten we er naar toe. 237 kilometer ver, met een stop in Mesa Verde:
...groene tafelberg.
Het park is in 1906
gesticht, om de archeologische vondsten van de Ancestral Puebloans (indianen) te bewaren o.a. hun dorpen in de cliff dwellings. Er zijn ongeveer 4500 archeologische sites waarvan 600 cliff
dwellings (behuizingen in de cliffen, vaak onder overhangende rotsen).Toen wij hier in 2000 waren, konden we het park niet in vanwege een heftige brand. De gevolgen zijn nog steeds
zichtbaar.
Er zijn mooie hikes te lopen naar
diverse interessante lage punten en Henny en ik hebben dat in het verleden ook gedaan, maar nu ontbreekt de tijd. We moeten keuzes maken. Dit is een park voor minstens 2 dagen.
Cliff Palace is een must. Wereldberoemd. Dat moet je gezien hebben. Ontdekt door twee cowboys begin 1900. Het is kunstig gerestaureerd en kwetsbaar, want je mag er alleen onder begeleiding van een
gids in. Dat was jaren terug het hoogtepunt van ons bezoek.
De jongens lopen daarna de trail naar het uitkijkpunt
van Balcony House.
Onderweg naar ons huis zien we weer veel moois, waaronder de eerste Arch in dit gebied.
Ik typ dit op het terras met uitzicht op de rode
rotsen en een vijver met kwakende kikkers.
De
vleermuizen vliegen over ons hoofd en een eksterpaar leert onder onze neus zijn donzige jong vliegen. Straks nog even borrelen in de hot tub. Kortom...het is hier wel uit te houden.Morgen naar
Canyonlands en Dead Horse Point.
Wordt vervolgd.
De Bisti Badlands onder Farmington staan op ons lijstje vandaag.
Favoriet bij Henny en mij en we willen het de jongens graag laten zien.
Ik heb er al vaker over geschreven, dus die info is o.a. in 2013 te vinden.
Eerst lopen we een tijdje door een klein gebied met de meest wezenloze hoodoos,
daarna gaan we de zuidzijde van de wash bekijken, waar
zijcanyons vol staan met de meest uiteenlopende sculpturen.
Het is weer behoorlijk heet en Henny en ik haken na
een tijdje af en zetten de stoeltjes in de schaduw. De jongens gaan nog even door, beklimmen nog een berg
en houden het dan ook voor gezien.Morgen gaan we naar
Moab, waar we voor een aantal nachten een huis hebben gehuurd.
