Van Tonopah naar Death Valley is maar ongeveer 90 mijl, dus we rijden vroeg het park in het noorden binnen.

( Rare situatie en route. We worden van de weg gedrukt door 4 politiewagens, die uit tegenovergestelde richting komen met heftig zwaailicht. De eerste begint over de middenstreep, de volgende half op onze weghelft ,enz,. tot we in de berm staan. Er blijkt ons een oversize load tegemoet te komen. Nooit vertoont in Nederland, zoiets.Daar sluiten ze gewoon een weg af.)

Death Valley was vroeger een zoute zee en daar getuigen de zoutvelden en de zoutrotsen in Devil's Golfcourse van. Ingesloten door de twee bergketens (Amargosa range en Panamint range) waar de regen meestal valt, is de vallei extreem droog. Het is er ook extreem heet en dat samen met de lage ligging, is het eigenlijk een vreselijke plek om te zijn.

Toch komen er meer dan 1000 planten voor en dieren die nergens anders te vinden zijn, zoals de Chuckwalla, een grote lizard, die eten en drinken voor lange tijd kan opslaan.

We rijden eerst langs Scotty's Castle. Walter Scott was een charletan, die pretendeerde dit Spaans uitziende kasteel met de opbrengst van een (nietbestaande) goudmijn gebouwd te hebben. In werkelijkheid was het de vakantiewoning van zijn goede vrienden Bessie en Albert Johnson. Op de vraag waarom dit echtpaar deze grapjas hier altijd om zich heen wilde hebben, antwoordde Albert: 'Je kan zo vreselijk met hem lachen.'

Doorde foto's van het interieurworden wij niet geïnspireerd de tour door het huis te gaan maken. Vreselijke inrichting. Het hele ding detoneert trouwens in deze omgeving. Gauw weg dus.

Meer dan 300 jaar geleden was er in Death valley een vulkanische uitbarsting, met de Ubehebe Crater tot gevolg. Deze krater (en er zijn er meer)ligt in een prachtig verstild lava-landschap, waar weinig toeristen kennelijk naar toe willen rijden.(dirt-road) Wij kunnen er in ieder geval weer samen van genieten.

Daarna gaan we naar Zabriskie-Point. Eén van de meest beroemde uitzichten van Death Valley.

Weet je nog, Wouter, we waren toenalledrie stil van dit geweldige gele badlands-landschap,dat zo prachtig afstak tegen de donkere bergketen. Nou, het uitzicht is niet veranderd, maar, moesten wij toen zelf de brokkelige berg op klauteren, nu is er een asfalt pad met bankjes voor de dikke Amerikanen die de klim niet in één keer halen. Compleet met parkeerterrein en toiletjes. Wij spreken in ieder geval af morgen de Twenty Mule Team Canyon te gaan rijden door deze badlands heen.

Dantes View. Laatsteto-do-thingop deze dag. Een uitkijkpunt 1667 meter boventhe inferno of Death Valley, zoals ze het hier zelf omschrijven. Geweldig uitzicht op de zoutvlakten die wit oplichten in de middagzon. Het wordt vervelend, maar het is weer breath-taking.

We kunnen niet meer aan vandaag. Het is meer dan 40 graden en de wind (die er helemaal niet is) het is meer de lucht.....is vast nog heter. Het put je uit en je verlangt naar een geweldige airconditioned cabin met een drankje. Die cabin blijkt een twee onder één kap hutje te zijn. De kleinste kamer tot nu toe. Het kleinste badkamertje tot nu toe, voor een vermogen! Beetje vervallen allemaal. (zien later dat de rest helemaal niet veel soeps is.)

Gelukkig kunnen we er om lachen. Eten heerlijk in het restaurant en maken een superkort ommetje omdat de temperatuur nog steeds niet te harden is.

Het ergste is natuurlijk dat ervoor die prijs geen internet is. We zijn nu in Barstow, riante kamer voor 60 dollar mèt gewoon, zoals overal, aansluiting op het wereld wijde web!