Van Cannonville naar Teasdale.
We rijden van Cannonville naar Teasdale via de 12 east.
We logeren in Teasdale, vlakbij Torrey om Capitol Reef,
Omdat we pas na driëen in ons huisje kunnen, gaan we eerst naar het visitorcenter om te informeren naar de staat van de trails, die we willen lopen (of er water staat in de slotcanyons die we willen bedwingen en de conditie van de unpaved roads die we moeten rijden om er te komen). We krijgen groen licht voor alles.
Nog tijd voor een uurtje lichaamsbeweging. We lopen de Capitol Gorge Trail. Niet moeilijk maar wel bloedheet.
Mattijs leent me zijn hoed. Geen zonnesteek graag. Zelf gaat hij verder met een sjaal om zijn kop.
We lopen grotendeels door een wash. Zo nu en dan moeten we over de keien van een waterval, maar goed te doen.
Op de hoge wanden van de canyon hebben doortrekkende settlers hun grafity achtergelaten. Namen en jaartallen. We zien veel uit de jaren 1880 -1900 voorbij komen. Zo'n beetje de tijd dat de Mormoonse settlers zich vestigden in deze vallei.
Als we bij "de tanks" komen moeten we klimmen. En behoorlijk ook. Henny en ik bedanken voor de eer, maar de jongens doen het natuurlijk wel.
Daarna op naar onze cabin. We zijn er ondertussen via een halve sms achtergekomen, dat ik een mail gemist heb van gastvrouw Pam. Daarin waarschijnlijk de gegevens over hoe binnen te komen. En ja hoor. Op de deur van de cabin zit een cijferslot, en wij hebben de combinatie niet.
In het nabijgelegen huis waar Pam en haar echtgenoot wonen is niemand thuis.
Op de waranda van de overburen wordt nieuwschierig naar ons gekeken en Mattijs gaat uitleggen, dat we waarschijnlijk een code in de mail hebben, maar geen internetverbinding. Cowboy Dwight (90 jaar), zijn vrouw Carrol en hun dochter Pauline zijn uitermate gastvrij. Er komt meteen ter sprake, dat zij Mormonen zijn, Carrol hetzelfde beroep heeft als ik heb uitgeoefend en dat schept meteen een band. Je merkt dat in dit gat van 200 inwoners de mensen blij zijn eens iemand anders te spreken. Caroll kan er maar niet over uit dat ze een echte Hollandse operazanger op haar porch heeft! (Amerikanen willen altijd weten, waar je vandaan komt en wat je doet of bent) Hij moet meteen de volgende dag met Dwight gaan paardrijden. (De man is 90 maar heeft nog echt een corral met paarden achter zijn huis).
Ik mag ondertussen op hun internet, en net als ik de benodigde gegevens uit mijn spam heb gehaald, komt Pam thuis. We zijn gered! Met een biertje op de schommelstoelen (ja, die schommelen allemaal!) sluiten we de dag af.
Morgen gaan Mattijs en Wouter er samen op uit.
Wordt vervolgd.
Reacties
Reacties
Hallo mooie fotos en een leuke omschrijving.
Fijn ook om te zien wat jullie beleven.
We kijken uit naar de volgende.
Groetjes At en Barry.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}