Canyonlands en Dead Horse Point.
Vanochtend zijn we eerst van kamer gewisseld. We werden wakker vaneen boeing 737 die doorhet vertrekgierde. Wij dachten dat alle buren tegelijk aan het douchen waren en toen het niet ophield, dat ze daarna allemaal nogmaals in het bad gingen, maar het bleek de waterleiding te zijn, die door onze keuken liep. De sproeiers in de picknick-aria waren aangezet!? Waarom was ons een raadsel.......3 sprieten gras, de rest was bruin. Goed:Henny naar beneden en desproeiers werden uitgezet.Omdat we hier nog twee nachtenslapen wilden we daar niet blijven zitten, duskregen wenu een andere kamer op een betere plek in hettweedegebouw. Na een stevig ontbijt van eieren met spek richting Canyonlands. ( de noordkant) Het was erg druk en weherkenden wegen, trails en uitkijkpunten helmaal niet meer. Later vertelde de ranger in het visitor-center datdit gebied, eerst onontdekt, nu een horde bezoekers te verwerken kreeg. Het staat, na alle veranderingen, aangelegde paden, kampeer-plekken, enz. eindelijk op de kaart.
Wij zijn blij dat we het nog 'onontgonnen'hebben gezien. Lekker samen alleen. Nu hebben we na wat geklauter en geklim ook onze plekken wel gevonden waar niemand de moeite voor wilde nemen om naartoe te gaan, maar toch. Het is nu echt voor de toeristen.
Hetzelfde geldt voor Dead Horse Point. We waren daar, toen er nog geen muurtjesbestonden om je uit de afgrond te houden. Dat was heel wat leuker, maar de uitzichten blijven adembenemend. Dat natuurlijk wel. Dat zie je (een beetje)op de foto's.
Moab heeft een leuke Mainstreet met winkeltjes, restaurants en zowaar een paar terrasjes. Dat is uniek in Amerika. Dat op terrasjes zitten kennen ze hier eigenlijk niet. San Antonio in Texas is de enige plaats, waar we er veel en leuke, gezien hebben. De rivier door die stad is kunstmatig afgetakt en aandie river-loop zitten barretjes, restaurantjes, koffietentjes met vrolijke parasols en gezellige zitjes. Inde jazzclub daarontmoetten we Jan Halsema, de oom van onze Femke Halsema (groen links) die daar in het vaste jazz-combo de altsax bespeelde. Dik in de zeventig; heel zijn leven al in Amerika, genaturaliseerd. We hadden een heel genoeglijke middag. Tussen de sessies door zat hij bij ons aan tafel en verhaalde van zijn leven. Hij gaf ons zijn gesigneerde CD (die we hier regelmatig in de auto draaien, hij is daar redelijk beroemd) en met een: this is a song especialy for Netty en Henny, my friendsfrom Rotterdam, namen we afscheid. Via de mail hebben we zo nu en dan nog contact.
Goed, Moab dus. Een gezellige mainstreet. We gaan daar vanavond weer eten en flaneren en morgen, als het onweer wat almaar dreigt niet doorzet, gaan we een beetje dirt-roads rijden. We zagen hele mooie, beneden, toen we op Dead Horse Point stonden.
Reacties
Reacties
Wauw wat een spectaculaire foto's, het moet geweldig zijn om daar van te kunnen genieten. Ook het terassenwerk klink heerlijk en naar de muziek van Jan Halsema zijn wij natuurlijk benieuwd. Heerlijk om te horen, wij kijken uit naar de volgende verslagen.
Heel veel liefs en blijf genieten, groeten Jan en Femia
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}