Van Rotterdam naar Las Vegas.
27 april. Van Rotterdam naar Las Vegas.
Wouter brengt Nico en ons naar Schiphol. We vliegen via Minneapolis . Las Vegas is n.l. niet rechtstreeks vanuit Amsterdam te bereiken. De eindeloze rijen voor de douane in Minneapolis zijn niks nieuws. Vingerafdrukken , foto’s van de ogen, eindeloze vragen over het doel van de reis, de bestemming hoeveel geld heb je bij je en heb je hier bekenden wonen, wat ga je bezoeken, waarom blijf je zolang, enz. enz. we kunnen het inmiddels dromen en weten dat het duurt en duurt! Daarna hebben we nog een uur of twee voor onze vlucht naar las Vegas vertrekt. Mooi de tijd om ons in de openbare ruimten te vergapen aan honderden I Pads die op honderden tafeltjes staan opgesteld.
Je kan via die dingen je drankjes en eten bestellen en er zit een gleuf in je tafel waar je de creditcard doorheen haalt. Er komt geen groene dollar meer aan te pas!
En niet één zo’n ruimte….nee onderweg naar de gate komen we er nog 4 tegen. Valerie, (hello I am your waitress!)
vindt het helemaal niks want ze moet het voor bijna alle klanten voordoen. We zien heel wat ouwetjes worstelen met deze vorm van communiceren. Nou, niet communiceren dus. We bestellen een Adams van de tap en binnen no time zitten we alledrie de post te checken en te internetten….brrrr Dat zien we aan de bar dus overal gebeuren. Niemand zegt een stom woord en iedereen zit in zijn eigen wereldje. Lang leven de nieuwe media.
De vlucht naar Las Vegas duurt ook nog eens 3 uur en dan zijn we al meer dan 20 uur onderweg.
Las Vegas uit de lucht met aanvliegen boven “de strip” blijft een fascinerend schouwspel.
Als we de rij bij ons auto- verhuurbedrijf zien zinkt de moed ons in de schoenen. We willen naar bed! Natuurlijk probeert de Alamo-knakker ons weer een upgrade aan te smeren, maar gelukkig zijn we verstandig en is dat maar goed ook. Als we bij het rijtje SUV’s komen waar we uit moeten kiezen staat er maar één en dat is nou net een enorme fullsize. Hadden we bijbetaald, dan was deze ook voor ons geweest. Nu konden ze niet anders dan……neemt u deze maar! Een kolossale nieuwe Dodge, met drie rijen stoelen waarvan we de laatste rij gelukkig kunnen ombouwen tot kofferbak . Beetje jammer, hij is wit! Morgen krijgen jullie een foto.
We logeren Ă©Ă©n nacht in het Station Palace Hotel-Casino . Wat een drukte. Veel gezoek naar onze kamer en gesleep met koffers. Over onze slaap heen (het is voor ons inmiddels 9 uur in de ochtend) lopen we door het casino, drinken nog een biertje of twee, verbazen ons over de ouwe taarten met hun verbeten koppen achter de slotmachines en zoeken dan 12 uur plaatselijke tijd ons bed op. Morgen een rondje over de strip en dan snel deze SIN-CITY (oei wat een hoop dames van lichte zeden op straat!) verlaten. Next stop St. George.
Ps. Eefke-babe, nog gefeliciteerd!
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}