Cadiz.

Donderdag 7 maart.

Cadiz is een van de belangrijkste havensteden van Spanje.

Gesticht in 1100 door de Phoeniciers. Het ligt er als een schiereiland, omringd door het water van de Bahia de Cadiz en de Atlantische oceaan. Omdat het, vanaf het moment dat Mattijs aangekomen is, voortdurend regent, lijkt het ons een goed idee de beroemde kathedraal daar te bezoeken. Dan lopen we tenminste droog. 145 kilometer ver, dus goed te doen.

Eerst richting Gibraltar en dan een stuk langs de Costa de la Luz. De rough guide belooft ons, Costa del Sol mensen, tussen Algeciras en Cadiz “ entering a new land! “ Na Algeciras (naar onze mening een vreselijke industriestad), gaan we “ the rolling green hills” in met adembenemende uitzichten op Gibraltar. We gaan Moorse dorpjes passeren en als we geluk hebben zien we in de verte het Marokkaanse Tanger. Nou, niet dus. We rijden door allerlei soorten weer: plensbuien, windhozen en ja: er zijn heuvels, maar daar hebben we dichte mist door de hoogte! Hele stukken rijden we met de mistlampen voor en achter ingeschakeld.

Tarifa, dat we passeren met behoorlijk wat wind, is het meest zuidelijke puntje van Spanje.

Mattijs geeft ons vanaf de achterbank de nodige info vanuit de gids en lepelt op, dat dit de plek is van de meeste zelfmoorden in Spanje door de aanhoudende wind. In ieder geval een goede plek voor surfers en kite-surfers. We zien ze bezig.

Verder veel campings onder de pijnbomen aan het strand. Ik herken de mooie plekken van de foto’s van mijn ouders, die hier ‘honderd’ jaar geleden met hun beste vrienden oom Koos en tante Til met hun caravans stonden. Dat waren nog eens tijden. Wat hebben we veel in Spanje gekampeerd met z’n allen.

Nu staan er de overwinterende die-hearts , maar ik denk dat het hier in de zomer een gekkenhuis is.

Wanneer we Cadiz binnenrijden is het droog en we gaan meteen door naar de oude stad. Zoeken de kathedraal op en zien in een motregentje, dat er druk gebouwd wordt op het plein aan de stellages voor de “Semana Santa” de heilige week rond Pasen. We beseffen nu, dat Pasen vroeg valt! Bij de kathedraal hoort een museum, dat er goed uitziet en behoorlijk wat kunstschatten bevat. De schilderijen zijn naar ons idee matig, maar er is een afdeling met beelden (sommige levensgroot) van ivoor, die kapitalen waard zijn. Verder veel relikwieën.

Oh, dat vind ik altijd zo fascinerend. Al die botjes en haren en hier zelfs bloed, van die overleden heiligen. Verwerkt in o.a. bustes met glaasjes in de voet. Prachtig. Mooie, grote kathedraal, met een crypte waar de belangrijke heiligen liggen, maar ook de beroemde “zoon van Cadiz”, de componist Manuel de Falla. De crypte heeft een fenomenale akoestiek, een soort galm of echo. Mattijs stampt en roept en zingt wat met curieus gevolg.

Daarna eten we natuurlijk verse vis-tapas in een van de cerveseria’s, die hier overal te vinden zijn en terwijl er een hoosbui neerklettert, zitten wij droog en maken grote gegrilde garnalen en bordjes paella soldaat.

Daarna lopen we nog een paar uur door de oude stad.

Door leuke straatjes, langs het theater, dat uiteraard, naar Manuel de Falla genoemd is. Over de kades langs het water, met de mooie parkjes met de sinaasappelbomen. Het blijft redelijk droog en we hebben een heerlijke dag.

Vrijdag knapt het weer op en beginnen we zelfs in de zon met een ontbijt op ons terras en zaterdag zitten we ook eindelijk in de zon.

Zondagochtend vertrekt Mattijs weer naar Holland.

Wij gaan ook langzaam afbouwen en hopen woensdag a.s. via Madrid en de westkant van Frankrijk weer naar huis te rijden.

We houden jullie op de hoogte.