Casares en Ronda.
Casares en Ronda.
Mattijs arriveerde afgelopen maandag en Wouter vertrok gisteren. Beide dagen regende het pijpenstelen. Met de temperatuur is niks mis, maar we willen toch liever zon! Zeker, als je hier maar 6 dagen bent, zoals Tijs.
Vandaag, woensdag 6 maart, gaan we Casares en Ronda bezoeken. Casares heeft de reputatie, het meest fotogenieke stadje in Andalusië te zijn en daar is niks van gelogen. Als we door de heuvels van de Sierra Bermega rijden en op een uitkijkpunt stoppen, zien we de witte huisjes mooi tegen de bergwand aangeplakt liggen.
Op de top van de berg het Moorse “kasteel” (ruïne dus, 13e eeuw) en een ‘verziekte’ kerk die geen kerk meer is, maar voor andere dingen? wordt gebruikt. Het echte, kleine kerkje (17e eeuw) in het dorp herbergt het standbeeld van de Virgin del Rosario del Campo.
Een volledig aangeklede maagd, die op feestdagen in processie door de straten wordt gedragen. We klimmen tot boven op de berg, waar we door de ru?nes van het kasteel lopen en een prachtig uitzicht hebben over de omgeving. Het lokale kerkhofje is het mooiste, dat ik in zijn soort ooit gezien heb. Wat een bloemen!
De “open gaten”, plek voor nog meer doden, laten zien, hoeveel ruimte er achter al die kleine dichtgemetselde tombes zit.
De berg af, terug naar de auto, worden we overvallen door een hoosbui en doornat stuiteren we de auto in. Op naar Ronda.
We rijden via Gaugín , op de kaart een ritje van niks, maar Gaugín ligt ruim 800 meter hoog op een berg en we moeten flink wat slechte kronkels overwinnen voor we boven zijn. Wel een prachtige rit met spectaculaire uitzichten.
We waren met beide kinderen 20 jaar geleden in Ronda. De grootste attractie van dit stadje is zijn unieke ligging. Dat waren we eigenlijk een beetje vergeten en als we aan komen rijden en de oude stad op die geïsoleerde richel van de Ronda Mountains zien liggen,
maakt dat veel indruk! Wat een geweldige kloof met, door de regen een behoorlijk volle esnelstromende El Tago-rivier.
Ook de 18e eeuwse bogen van de Puente Nuevo, de enorme hoge brug, die er overheen ligt, is indrukwekkend.
De Arena,( ieder zichzelf respecterend stadje in Andalusië heeft een eigen arena, dit is tenslotte de provincie waar de grote ranches liggen, waar de vechtstieren gefokt worden!) met de standbeelden van de familie Ordoñez, (beroemde stierenvechters) ervoor, hebben we indertijd al van binnen gezien, dus dat slaan we over.
We lunchen in een lokaal knijpje met gefrituurde visjes,
gebakken sardines (zo vers) en de heerlijke Iberico Jamon. Broodje en cerveza erbij, Spaanser kan niet. Het weer knapt in de loop van de dag op en we rijden in de zon, via een andere route, maar niet minder mooi! naar huis.
Als het morgen niet zonnig is, gaan we naar Cadiz.
Jullie horen.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}