Palm Slot en "Art" rondom Borrego Springs.
Palm Slot en de ‘Art' rondom Borrego Springs.
Om 9 uur waren we vanochtend op weg naar de slotcanyon, die ons aanbevolen was door de parkranger, gisteren in het Visiter-Center. Hele duidelijke aanwijzingen. Bij mile-paal 38 moest ook een call-box met een telefoon staan en daar moesten we naar links de weg af, een dirtroad rijden, door de bedding van de rivier, tot we niet verder konden, tot aan de ingang van de canyon. De sukkel had er dus bij moeten zeggen, dat die dirt-road steil naar beneden liep, zodat die van de weg af niet te zien was. Na wat heen en weer rijden zagen we twee meisjes met nordic-walking stokken opeens verdwijnen in het niets en toen we daar polshoogte namen op die plek (met een omvergereden telefoon, dat was dus de call-box?), ontdekten we die vreselijke afdaling. Ik had mijn twijfels, zoals altijd. Dikke kuilen en vette rotsen op het parcours, maar Henny zag het wel zitten en op hoop (op géén tegenliggers!) van zegen daalden we af. Ik heb dat hotsend gefilmd, ( naar beneden, de canyon en weer omhoog!) maar de weg omhoog, later, was nog veel erger, dus als jullie niet bang zijn voor hoofdpijn, zie dan hierboven, in het onderstreepte linkjehoe we de onderkant van onze trouwe Jeep met een flinke klap riskeren! Eenmaal beneden rijden we door de Wash tot we niet verder kunnen en de canyon te nauw wordt. Een bordje geeft aan, dat we alleen te voet verder mogen. Wel, dat hadden we al begrepen! Daar hadden we ons jeepie nooit doorgeperst!
De hike is hartstikke leuk. Een prachtige 'boog' om te beginnen
en weer een paar spectaculaire doorloopjes.
Niet zo narrow als ‘The Slot', maar weer zo nu en dan flink klauteren om omhoog te komen. Het is jammer, dat ook zo vroeg al het felle licht zoveel contrast geeft in de canyon, zodat mooie foto's onmogelijk zijn.
Maljaert, leuk, dat jij als fotograaf, de foto's waardeert! De meesten zijn genomen met mijn eenvoudige kleine Sony, terwijl we een hele goeie Olympus hebben, maar ik die vervelend vind om mijn nek. Het kan dus waarschijnlijk beter. Tips van jou zijn welkom, als we thuis zijn!
Nadat we weer veilig op de verharde route 22 zijn teruggekomen, gaan we de kunst in dit heerlijke, schone, hete dessertplaatsje bekijken.
We zijn er nog niet achter, wie het maakt, maar in het landschap rondom dit gehucht staan levensgrote ijzeren sculpturen van de prehistorische dieren, die ooit deze vallei hebben bewoond.
Vooral de draakachtige slang, die aan beide kanten van de weg opduikt, is onze favoriet.
Gewoontegetrouw sluiten we de dag af in de zon bij het zwembad met een glaasje.
Morgen verlaten we deze heerlijke plek met pijn in het hart, om weer een beetje dichter naar San Francisco te reizen. Dit is niet ons laatste bezoek hier, dat is zeker.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}