Van Casa Grande naar El Centro.
Van Casa Grande naar El Centro.
1 februari.
We zijn vanochtend de staatsgrens (Arizona/California) gepasseerd en ook van de Mountain-time-zone in de Pasific time-zone beland, wat betekent, dat wij nu 9 uur op jullie achter liggen. (Frank, we komen steeds dichterbij!) Voordat we Arizona verlieten, bezochten we zonder veel verwachtingen de Painted Rocks Petroglyph-site in de Citrus Valley. Altijd voorbij gereden. Een onverwacht pareltje! Geweldig! Deze streek was duizenden jaren het thuis van de Tohono O'Odham indianen en deze indianen hebben in de valley nog steeds een klein reservaat. (Omdat indianen buiten bepaalde wetten ( kansspelen) in de US staan, mogen zij in hun reservaten casino's runnen. Zodra je hoge masten met flikkerende reclames ziet, staat er weer zo'n ding en weet je...indianen. Dan rij je meestal een armoedig gebied in met heel veel 'stiefbeen en zoon'-caravans en rotzooi, want ze zijn over het algemeen arm, omdat ze door de Amerikaanse regering indertijd afgescheept zijn met de slechtste stukken land, die er zijn, maar dit terzijde!
De lavastenen op deze plek zijn meer dan 3 miljoen jaar geleden door eruptie van de onderliggende bodemlagen ontstaan en 12000 jaar geleden hebben deze indianen hun ' marks' hier achter gelaten.
12000 jaar geleden! Als we langs de Petroglyphs lopen, worden we er stil van.
Je kan het je bijna niet voorstellen. De donkere basaltkeien hebben hun kleur gekregen door weer en wind en wanneer je daar in gaat bikken komt de lichtere onderlaag naar boven. Zo zijn de 'carvings' met stenen beitels en stenen speerpunten gemaakt.
Ook hier weten de archeologen niet, wat de afbeeldingen precies betekenen. Is het een verhaal wat verteld wordt, of waarschuwt men voor gevaar, wenst men iedereen een succesvolle jacht toe, of vertelt men een belangrijke geschiedenis, die niet vergeten mag worden? Wij hebben in ieder geval nog nooit zoveel rotstekeningen bij elkaar gezien in dit land. De twee Amerikanen, die er met ons ook rondlopen, zijn net als wij verbijsterd over zoveel historisch moois!
Onderweg naar de plekken, waar we nog wat canyontrails willen lopen, komen we voor de tweede keer door de Imperial Sand Dunes.
12 jaar gelden waren we hier ook en Henny herinnert zich er niks van. Na de White Sand Dunes is dit een gele zandbak voor Luc
en hier mag iedereen naar hartenlust crossen met zijn tricke of hoe die dingen ook heten. Er is net een raceteam uit de staat Washington aan het trainen en deze foto's zijn dus voor Wout.
Leuk hoor, maar zonde van de mooie stille natuur.
By the Way, de cotillo's staan vandaag gewoon in bloei!
We zitten nu in een heerlijk hotel in El Centro en gaan morgen voor een paar dagen onze tenten opslaan in/bij de Borrego Desert om een beetje te gaan hiken.
Wordt vervolgd.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}