Corpus Christi.

Zaterdag 21 januari.

Vandaag doen we niet veel. Het is bewolkt, maar warm en we gaan Corpus Christi verkennen.

Op de 'boulevard' langs de baai stuiten we op een Memorial voor Selena.

Een levensgroot bronzen beeld van een popzangeres? met de gebruikelijke bloemen, rondhangende fans en een straat, die met leuzen en kreten volgeklad is.

Thuis googelen we deze dame en komen te weten, dat het om een Mexicaans/Amerikaanse singer-songwriter gaat, die wereldberoemd was. De Mexicaanse Madonna werd ze genoemd, al was ze geboren in Texas en in 1995 hier op een paar honderd meter afstand van ons onderkomen in de Days Inn door een maffe presidente van haar fanclub vermoord. Wij zoeken op youtube een hit van haar op en vinden het niks. Maar wie zijn wij! Selena heeft wereldwijd 21 miljoen platen verkocht, in films gespeeld en na haar dood heeft Jennifer Lopez de titelrol vertolkt in het epos van haar korte leven. Ze werd slechts 23 jaar. President Bush heeft haar sterfdag in april 1995 uitgeroepen tot : 'Selena-dag' in Texas.

Ik bedoel maar!

In de middag lopen we over het strand en door ons buurtje

met de leuke restaurantjes en winkeltjes. Pier 99 is nu al ons favoriete restaurant vanwege de kakelverse oesters, garnalen en vis.Buiten op het terras met de USS Lexington op de achtergrond. Mooie plek!

De brug geeft weer een geweldige lichtshow weg. Iedere avond als het donker wordt, tot middernacht.

Zondag 22 januari.

We zijn vanochtend al vroeg op de USS Lexington. Het vliegdekschip, dat met 'pensioen' is en open voor publiek.

Geweldig grondig aangepakt. Overal mag je komen en voor de kinderen zijn er allerlei simulatoren, waar ze in kunnen zitten en bijv. kanonnen af kunnen schieten of kunnen vliegen. Een indrukwekkende belevenis. Ook omdat er in het tussendek veel is opgesteld over World War II en bijvoorbeeld de aanval op Pearl Harbor, 7 december 1941. Het begin van de oorlog in Europa, voor de Amerikanen.Ze hebben hier een kleine replica van het immens grote Memorial-bord,

onderdeel van het platform dat boven de gezonken USS Arizona in de haven van Pearl Harbor in Hawaii ligt. Daar werden we wel even stil van. We waren jaren geleden op Hawaii en de indrukwekkende boottocht naar die USS Arizona, die daar gezonken is en het zeemansgraf vormt voor 1177 bemanningsleden, zullen we nooit vergeten. Je loopt over een enorm ponton, waaronder het schip zichtbaar ligt en waarvan je dan beseft, dat al die mensen daar nog ‘zijn'. Aan het eind is een gigantische wand met die 1177 namen. Ik stond daar op een gegeven moment naast een piepjonge militair,die in de houding sprong, terwijl de tranen over zijn wangen stroomden. Hij zag me naar hem kijken en zei: 'Mam, that's my grandfather', en wees de naam aan. 'I visit him for the first time'. Dat was behoorlijk ontroerend en kwam nu, in deze setting weer helemaal terug. Dit schip is een compleet dorp met o.a een ziekenhuis, operatiekamer, tandartspraktijk, apotheek, bibliotheek, bakkerij, enorme keukens en een eetzaal. Van de slaapkooien kregen we de kriebels. Drie boven elkaar en alles zo klein.

Machinekamers erg indrukwekkend, evenals alles,wat met de vliegtuigen te maken heeft.

Het was een interessante ochtend en daarna scheen de zon weer, dus hoe we de middag doorgebracht hebben, laat zich raden.