Van Victoria naar Corpus Christi.

20 januari.

Vannacht voor het eerst onze eardefenders gebruikt! Victoria had wat rommelige motelletjes met kuilen en gaten in het voorterrein en als ze dan reclame maken met alle zenders HBO op de televisie, zo antiek, dan weet je het wel. We waren dus aangewezen op het Lone Star Motel langs de 59. De Lone Star is het beeldmerk van de Texaanse vlag. Zag er goed uit, maar ook een truckers parkeerplaats en dat doen we bij voorkeur niet, omdat de koelwagens die er komen, altijd die aggregaten de hele nacht laten draaien en dat maakt enorm veel herrie. Nou, in dit geval maakten de truckdrivers? de herrie. We hadden naast ons een blaffer, die aan zijn hoestbuien te horen de ochtend niet zou halen en z'n maatjes oreerden de hele nacht aan één stuk door, of dat ze president Obama weer herkozen moesten krijgen. Wouter, bedankt voor je oordoppen!

Ons plan was, voor een dag of 4 neer te strijken aan de kust om een beetje uit te rusten. Veel gereden de afgelopen tijd en geen 20 meer, dus vandaar.

Om een uur of één vonden we aan het strand van Corpus Christi een vergane-glorie-motel met uitzicht op strand en zee, waar we ons meteen thuis voelden. Het lijkt een beetje op een onafgemaakt bouwsel door de spiegelende ramen, maar niet verkeerd.

Lekker: beetje lezen, beetje wassen, beetje shoppen. Het is heerlijk weer, na 2 bewolkte dagen (waarbij het altijd boven de 20 graden bleef) schijnt de zon weer volop. Over het weer deze vakantie absoluut geen klagen. Mag iets warmer worden om echt bloot te gaan, maar we zaten al aan het strand

(leuk al die kitesurfers hier in die felle branding!) en het restaurant tegen over ons is trendy en leuk. Of het lekker is gaan we meemaken. In zee vlak voor onze neus ligt het beroemde 277 meter lange vliegdekschip de USS Lexington.

Corpus Christi is de diepste commerciële haven in Texas en door de grote militaire aanwezigheid hier is dit één van de snelst groeiende steden in Texas. Dat vliegdekschip gaan we zeker bezoeken.

Onderweg al wat Cattles and Ranches gezien en ook echte cowboys, maar die durf ik dan niet meteen te fotograferen. Dat loopje en die hoed en die bretels, als ze een restaurant binnen komen. Geweldig. Houden jullie dus nog te goed! Ook jaknikkers en ontelbare olieraffinaderijen zijn we al gepasseerd en Attie, jouw Dupont stond hier levensgroot aan de Mississippi-rivier. Barry, we hebben jou nog even gememoreerd, toen de raffinaderij tegenover ons motel vorige week ging ontluchten??? Veel sirenes en omroepgeweld over de hele omgeving en veel stoom! Was best een beetje eng als je niet weet wat er gebeurd.

Goed, de laatste was komt uit de droger en het blijkt, dat we naast het wereldberoemde YUMMIES zitten, waar we teruggevoerd worden naar de fifties. Home of classic American ‘burgers'! Zal ik er na ruim 5 weken toch aan moeten geloven!

Wordt vervolgd.

Ha Eef, doe Caroline de groeten. Ze was ons buurmeisje, heel lang geleden, dat weet ze vast niet meer. Houston is ongetwijfeld saai voor jonge mensen, maar voor kunst en cultuur niet te versmaden. Al die oliedollars moeten ergens blijven! Balen als je zoveel Europeese kunst ziet die hier naartoe 'verkocht' is.