Van Marianna naar New Orleans.

13 januari.

Gisteren niet veel beleefd. We zijn gestopt in Milton, net boven Pensacola en hebben daar een paar uur doorgebracht. Henny had een stekkertje nodig en zag een Radio Shack. Dan weet ik het al......Kan ik net zo goed mijn nagels laten doen. Milton is een gat van niks, maar ieder gat van niks heeft op elke hoek een nagelstudio. Heel Amerika 'doet' handen en voeten buiten de deur, lijkt het. Het zijn meestal Chinezen, die de tent runnen, vrouwen én mannen. Deze tent had 10 nageltafels en 6 relaxstoelen voor de voeten. Het is hier ook heel gewoon, dat vrouwen, maar ook mannen een French Manicure op de teennagels doen. (Voor de onwetenden onder ons: dat is een roze en wit geboetseerd acryllaagje als nagellak op je nagels aangebracht, met een heel natuurlijke uitstraling.) Mijn French Manicure was dus behoorlijk aan revisie toe, na vier en een halve week.

Mw.Trang kon mij meteen helpen en begon te knippen en te prutsen en ik hing met mijn nagels in bakjes met weet ik veel!!?? Ze zat razendsnel te plakken, te kwasten, te stansen, te slijpen en te vijlen.......Met stijgende verbazing onderging ik het geheel. Was eigenlijk bijzonder leuk. De hele tent moest natuurlijk weten, waar ik vandaan kwam, hoelang en hoe duur zo'n behandeling in Holland dan wel niet is en vooral... hoe lang en hoe ver we aan het reizen zijn. Iedereen had wel zin in zo'n retirement t.z.t., als dat van ons. Kortom, het was heel gezellig en het resultaat was aardig gelukt. Ik stond met 50 minuten weer buiten en dat is vlug. Maar Esther.... ze kan niet tippen aan jouw perfectie en timmermansoog. Als ik terug ben mag je 'de schade' herstellen!

Henny's stekkertje was intussen een beetje duur uitgevallen, want hij had zich een e- reader aangeschaft. Gezien het plezier, dat ik al weken heb van de mijne, met 250 boeken paraat (die anders in de koffer zaten...nee geen 250, maar wel een stuk of 10) en hij niks meer te lezen had, was dat een goeie koop. Na veel zoeken kregen we een aantal boeken van mijn naar zijn e-reader gekopieerd. Gelukkig heb ik ook een Amerikaanse kindle dus dat mixte perfect.

We sliepen in Mobile, stad aan de kust in Alabama.

14 januari.

We rijden richting New Orleans en na een tijdje verlaten we de interstate 10, de doorgaande route die helemaal tot Los Angeles loopt. In Biloxi komen wij bij de golfkust. We zijn dan inmiddels in de staat Mississippi. Wat een prachtig witte, enorme stranden.

We zijn echt in het zwarte zuiden. 90 procent van de mensen om ons heen is zwart, de benzine is een stuk goedkoper en om de kilometer staat een kerk. ( van de meest uiteenlopende gezindten.) Overal komen we tekenen van de vroegere rassenstrijd tegen. Zo ook hier aan het strand. Als we op de pier in Biloxi lopen, raken we in gesprek met een local. Die is helemaal niet te spreken over de vlucht, die zijn stad genomen heeft met de enorme, lelijke casino's. We waren het Hard Rock casino al gepasseerd!

Hij wijst ons het visitorcenter en zegt, dat daar een interessante tentoonstelling is van de geschiedenis van de stad. Dit center zit in een typisch zuidelijk pand met porch en schommelstoelen.

We zien hoe de stad vroeger was en zich ontwikkelde tot wat het nu is. Dan rijden we verder langs de kust en maken nog even een strandwandeling. Om te gaan zonnen is het te koud. Vest aan, maar heerlijk zonnig.

Wanneer we New Orleans bijna binnen rijden, vergissen we ons in de weg en stuiten op een veiligheidsagent, die ons staande houdt en vertelt, dat we op verboden (geheim) NASA- terrein zijn. Hij is allervriendelijkst en wijst ons de juiste weg, terwijl wij nog stiekem een foto maken om te bewijzen dat we er geweest zijn.

Een eindje verderop komen we langs Fort Pike.

Dit Fort zorgde samen met nog een aantal andere forten voor de verdediging van o.a. New Orleans. We komen overal nog sporen van de orkaan Katherina tegen en ook deze historische plek heeft erg te lijden gehad onder haar geweld. Ze zijn dan ook pas weer een week voor bezoekers open en zeer verguld met bezoek van zo ver. We krijgen een mooi boek van de geschiedenis van deze kuststreek en het fort. Het blijkt dat deze plek een voorname rol speelde in de Seminole-oorlogen die ik eerder noemde (hier werden de indianen gevangen gehouden en de troepen bevoorraad die naar Florida trokken). Interessant. Na het tekenen van het gastenboek rijden we alvast een rondje door New Orleans en proeven de sfeer. Morgen gaat daar het echte werk beginnen.