Van 23 tot 30 mei zijn we in de Vulkaan-eifel in Duitsland geweest.Wouter had in zijn kerstpakket een kortingsbon van 150 euro voor een verblijf in een park ergens in Europa. Bon meteen in de papierbak? (Wouter) of gaan we het ding gebruiken? Wij zijn absoluut geen 'park-mensen' maar hebben wel de 'niks weggooien-mentaliteit' van onze ouders meegekregen, dus......Op naar de Eifel en Wouter, met veel vakantiedagen over, gaat mee. Het is tenslotte zijn bon.

We lunchen op een zonovergoten Vrijthof in Maastricht,

waarna we onze eindbestemming aan het eind van de middag bereiken. Gunderath heet het 'gat van niks' waar het voormalige 'Sunpark- Eifel', dat recent ingelijfd is bij 'Center-parks', Ligt. Het oogt wat gedateerd, maar ons huis is vrijstaand en leuk, in het bos aan de oever van een meertje. Het weer is en blijft de hele week perfect en we gaan er alle dagen op uit.

Karakteristieke vulkaankegels, intrigerende ronde meren ('de ogen van de Eifel') , vreemdgevormde lavavelden en borrelende bronnen. Deze streek was tijdens het tertiair en kwartair in hevige beroering. Vulkaanuitbarstingen volgden elkaar op. En dat zo dicht bij huis! Nooit geweten. De grootste beroering is overigens in de tegenwoordige tijd te vinden op de Nürburgring ,één van de beroemdste racecircuits ter wereld, waarover later meer.

Indrukwekkend is onze tocht door de Teufelsschlucht.

Vanaf dit rotsplateau dalen we af in deze duivelskloof en lopen een flinke trail tussen rotspartijen en door smalle canyons met adembenemende uitzichten op Irrel-Ernzen en de prachtige bossen en heuvels in de omgeving. Wat een landschap! Duidelijk, dat dit het meest dunbevolkte deel van Duitsland is.

Ondertussen horen we over de EHEC bacterie die de eerste slachtoffers eist, maar maken ons nog maar niet zo druk over de komkommerplakjes, die we eten 'zur Kletterberg' en andere etablissementen. Aan de oever van de Rijn in Andernach, waar we het geboortehuis van de wereldberoemde schrijver Charles Bukowski bezoeken,

is het goed toeven in de zon met flinke glazen witbier en een plankje met de nationale versnapering Elzasser Art: een hele dunne pizzabodem met allerlei vers en lekkers erop.

Dit schitterende gebied zou, dachten de mannen in mijn gezelschap, vanuit de lucht vast heel mooi zijn, dus op naar het vliegveld. Voor mij hoefde dat niet zo zeer, temeer omdat er die dag veel wind stond. Natuurlijk wilde ik me niet laten kennen. Nou, nooit meer dus, in zo'n klein 4 persoons- propellerding! Ondanks dat we, door onze verslaving aan The States, vele uren per jaar in een vliegtuig zitten, gaat vliegen nooit mijn hobby worden en dit was voor mij, op zijn Rotterdams gezegd; het 'matje'. Door de turbulentie kon ik niet echt van het uitzicht genieten. Leuk om boven de Moezel te vliegen en als twee (Wouter en ik) grote Formule-1 fans het race-circuit vanuit de lucht te zien.

Opluchting van mijn kant toen er weer vaste grond onder de voeten was!

Op maandag hadden we de Nürburgring al bezocht en de testraces gezien van een aantal automerken. Geblindeerde en afgeplakte auto's. Dan weet je wel, dat die strikt geheim bezig zijn. Death valley in Californie is ook zo'n plek waar we vooral BMW en Mercedes in de testritten gezien hebben. Het gaat daar niet om de snelheid, maar om de extreme hitte.

Op zaterdag zijn we naar ' De Ring' terug gegaan, want toen werd er echt geraced. Op verschillende plekken langs het circuit zijn we gaan kijken. Heerlijk hoe iedereen uit de buurt, maar ook mensen uit Nederland, Luxemburg en Frankrijk met campers, BBQ's en koelboxen zaten te genieten van al die race-monsters die met 300 km. per uur voorbij brulden.

Jammer, dat het formule 1-circus hier pas in juli neerstrijkt.

Hoogtepunt aan de Moezel was het plaatsje Cochem. Met de wijngaarden op de oevers en de mooie vakwerkhuisjes. Een prachtige burcht,

een leuk plein, mooie kerk, maar heel toeristisch. Wij bezochten Cochem op zondag en dat was misschien niet zo slim.

Terug naar Nederland via Monschau.

De bekende karakteristieke vakwerkhuizen, leistenen daken, stenen trappen en de kronkelige Rur die er doorheen stroomt. Een stadje uit een prentenboek. De Rur leverde waswater en stroom voor de wolweverijen. Het Rotes Haus uit de 18^e eeuw is daar nog het fraaie bewijs van.