Vizcaya.
Vizcaya.
Zaterdag 8 januari.
Vandaag bezoeken we Vizcaya. Dit staat al lang op ons Florida-lijstje. Vizcaya is het winterverblijf van de vice president van International Harvester, James Deering. Een beroemde industrieel met dezelfde grootheidswaanzin als bijv. de heer Hearst, (kranten-magnaat, met een nog idioter kasteel aan de westkust.)
Dit buiten werd tussen 1914 en 1916 gebouwd ( 3 architecten) en werd ontworpen in dezelfde Italiaanse Renaissancestijl als de villa', die Deering zelf in Italië bezocht. (Wel aangepast aan dit subtropische klimaat natuurlijk.)
Deering kocht zelf alle decoratieve elementen, zoals de meubelen en de verlichting, de deuren (prachtig) en de open haarden (vreselijk). Allemaal tijdens zijn reizen door Europa.
Vizcaya bevat één van de mooiste verzamelingen van Europese decoratieve kunst over een periode van de 16e tot de 19e eeuw. In de brochures staat dat er nergens sprake is van overdaad! Daar zijn wij het niet mee eens. Het is pralerig, te veel, te vol en soms vreselijk smakeloos, bovendien mogen we er binnen niet fotograferen. (Waar komen die foto's dan vandaan? Ik was niet in overtreding!)
Alles ademt, wat ons betreft 'namaak Europa'. Neem het oostelijke terras, dat grenst aan de zee. Daar ligt een walgelijke stenen namaak aak in het water, versierd met standbeelden.
Ook het Venetië-sfeertje, dat opgeroepen moet worden door de gekleurde palen in het water, is zo gekunsteld.
Wij staan daar aan de waterkant, ons te vergapen aan die nep en plotseling komt daar, als cadeautje een manatee, die voor onze neus de bodem begint om te ploegen.
Jammer, dat ik tegen het licht in moet filmen.Dat verpest met roze strepen mijn beeld . (filmpje) Wat heeft hij, (of zij?) een leuke snuit, die iedere keer boven komt om adem te halen. Wat een geweldig beest met een geweldige staart! Zo'n verrassing, dat we die nu toch nog zien.
Daarna bekijken we de tuinen die prachtig zijn. Veel beelden, fonteinen, geschoren heggetjes, trappen met planten, een doolhof, een casino en theehuis, zwembaden en nog veel meer.
Na Deerings overlijden in 1925 bleef een kleine staf het landgoed onderhouden. De orkaan van 1926, die een groot gedeelte van Miami vernielde, bracht ook grote schade toe aan het huis en de tuinen. De provincie Miami-Dade kocht Vizcaya in 1952 en maakte er dit museum van. Het werd gerestaureerd en voor publiek open gesteld.
Wij hadden er een leuke dag.
Weer terug in ons hotel zitten we nog een poosje bij het mini-zwembad.
Morgen terug naar Miami Beach, met hopelijk (beter) internet!
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}