Amsterdam - New York - Miami.

Weersvooruitzichten voorspellen sneeuw. Ons vliegtuig naar New York vertrekt om 10 uur 25 am. Twee uur later vliegen we dan door naar Miami. We gaan ruim op tijd van huis, want we moeten Nico ook ophalen. Op weg naar Voorschoten komen we voor Delft al in een sneeuwstorm terecht. Onze 4WD bewijst goede diensten op de niet gestrooide wegen!

Schiphol wordt met wat vertraging zonder problemen bereikt. Mattijs ontmoet ons in de hal en brengt de auto terug naar Overschie. Later ontvangen we een sms-je, dat hij ondanks blizzards en files weer veilig thuis is.

Bij de gate horen we dat de bemanning vast zit in de filesneeuw, maar het boarden begint gewoon en we kunnen ogenschijnlijk op tijd weg. Wel moet het vliegtuig gede-iced worden en net als we daar bijna aan de beurt zijn, is de sneeuwstorm zo heftig, dat ze de luchthaven sluiten.Na een uur gaat hij weer open en daarna weer dicht,

met ons, wachtend op die startbaan. Na nog een uur gaat het personeel ten einde raad de maaltijden maar uitserveren. We hebben inmiddels zo'n honger,dat we bij het behangersplak (aardappelpuree met kip?!) ook het dienblad wel op kunnen eten! We zijn tenslotte al vanaf half 5 op.

Kortom: we staan inmiddels al 4 uur in de wacht! Dan wordt er eindelijk gede-iced en daarbij moet de airco uit. Wat een beproeving. De temperatuur loopt tot ongekende hoogten op en iedereen trekt kleren uit. De stank van het ontdooispul dat uit de hogedrukspuiten komt, vermengt met de kerosine-lucht van de KLM- kist, die voor ons staat te taxiën, zijn binnen niet te harden, maar de captain blijft ons onverstoorbaar uitleggen wat er allemaal buiten gebeurt en zegt om de 10 minuten dat we bijna weg zijn.

Na 5 uur en een kwartier gaan we de lucht in. Al gaar voor we beginnen. Later lezen we, dat na ons de chaos door het slechte weer in heel Europa echt uitgebroken is!

In New York is natuurlijk onze vlucht naar Miami al lang vertrokken en de boel met omboeken werkt weer behoorlijk ongeregeld. Wij kunnen niet meer weg, dus worden op de eerste vlucht voor morgenochtend geboekt. Verder zoeken we het maar uit.

Weer ........is overmacht en daar is DELTA/KLM niet verantwoordelijk voor.

Wel Jan, alle lof voor de hi ha Holiday Inn, waar we terecht komen. Onze koffers zijn al doorgestuurd op het vliegveld dus ze bezorgen ons in het hotel tasjes met water en snacks, tandenborstels en de rest. Ook het ontbijt is goed verzorgd.

We hoeven de volgende dag alleen maar op vlucht 1771 naar Miami te stappen. De vliegtijd is een half uur langer, doordat we met een grote bocht over de Bahama's moeten i.v.m. onweersbuien. Met dik drie uur staan we dan eindelijk op Miami Airport.

Henny vindt de kleine auto die ik gehuurd heb niks, dus we gaan voor een Grand Cherookee (weer zo'n bakbeest) die we helemaal niet nodig hebben, omdat hier niks off-road te beleven valt (beetje tussen de krokodillen rijden misschien?). Wij gaan, als Nico weg is, nog 14 dagen rondtrekken, dus dat is weleen argument.

Onze tom tom doet zowaar meteen zijn werk en door de plensbuien heen (wel plensbuien in 25 graden!) rijden we naar The Deauville. Vergane glorie aan het strand. (Wel weer op zijn Amerikaans geweldige kunststukjes uitgehaald met de wc-rol deze keer.

Dus, speciaal voor Luigi en Hotel Emma heb ik dat maar weer vastgelegd!)

We zitten op de 10e verdieping en hebben een spectaculair uitzicht. Aan de ene kant de oceaan en aan de andere kant de sky-line en de cruiseschepen in de haven. Naar beneden kijken we maar niet. Daar is het verveloze dak van de bar en het zwembad dat betere tijden gekend heeft.Winkels en restaurantjes op loopafstand. We vullen de koelkasten, eten aan de overkant een geweldige pasta, en gaan naar bed met de hoop op morgen zon.