Van Tonopah naar Gardnerville.
Jim Butler, ons motel was weer een heerlijke plek middenin een bijna spookstadje.
Vorig jaar hadden we nog het idee dat Tonopah zich onderscheidde van de omliggende spookplaatsjes, zoals bijv. Goldfield dat eronder ligt. Nu, met dreigende luchten en een frisse wind, veel dichtgespijkerde panden en dat ene onvermijdelijke casino , weten we het zonet nog niet. Het is hier ons inziens ook een kwestie van tijd en dan giert de wind door de panden die op instorten staan.
Bij het Mining Park, dat we uitgebreid vorig jaar bezochten en waar we nog even in het visitor centre waren is men nog steeds gastvrij en behulpzaam en kwamen er zowaar om half elf al enkele serieuze bezoekers. Good luck dan maar. In Tonopah!
We rijden Nevada uit. Laten de prachtig gekleurde bergketens achter ons en rijden Californie weer in, waarbij we meteen tegen de prachtige Sierra Nevada(die dit keer zijn naam meer dan eer aandoet!) aanrijden. Het heeft hier flink gesneeuwd en niet alleen de toppen, maar ook hele berghellingen liggen vol sneeuw.
Geen kans om via Yosemite naar de andere kant te komen, want de Tioga pas is al gesloten en de Sonora en de Monitor passen verderop aan de 395 ook.
Dan maar bij het Mono Lake gestopt. Weet je nog Wouter, we waren daar in 1998. Toen was er geen kip en er lag een gammel houten plankiertje. Nu hebben we een geasfalteerd pad en een vervelende snor in een hokje die al van verre begint te roepen dat we een pasje nodig hebben. Ja Ja, rustig aan. Dit meer wordt ook steeds kleiner door verdamping van het oppervlaktewater, maar de Tufa's zijn nog even mooi en staan nog even prachtig in het gladde water en op de kant.
Het Mono Lake is zo zout dat er geen vissen in kunnen leven. De miljoenen zwarte vliegjes op de kant en een bijzonder soort garnaaltje in het water vormen het voedsel voor de vele soorten vogels die er vooral in het voorjaar komen. De Tufa's zijn kwetsbare kalksteenrotsen, onderwater gevormd als in een druipsteengrot door de verbinding van calcium en sodium in het meer. De zouten en mineralen komen van het water uit de bergen en de calcium vanuit de zoetwaterbronnen onder het meer. Het is een kwetsbaar eco-systeem dat tegenwoordig beschermd wordt, o.a. door de waterstand op peil te houden.
Mooi met de besneeuwde toppen van Yosemite op de achtergrond en de dreigende onweersluchten erboven. De temperatuur hier is zo'n graad of 5, maar met een beetje zon zelfs zonder jas nog uit te houden.
We stranden in Gardnerville net onder Carson City. We zien een Starbucks naast een motel en dat lijkt ons wel wat. Daarnaast ook nog een Steel-verkooppunt, dus wie doet ons wat!
Frank, morgenavond als alles goed gaat zijn we weer bij jou. Moeten we ons eigen steel meebrengen of heb jij ook nog wat onder de kurk??
Morgen verder.
Ps. Luigi...... we vinden iedere keer weer zulke prachtig gevouwen handdoekjes op de hotelkamers! Deze was weer nieuw! Iets voor Hotel Emma? Doe er je voordeel mee!
Reacties
Reacties
HOI IK HEB ALLES ONDER KURK JE HOEFT NIETS TE BUNKEREN WWEERS VERWACHTING 27 GRADEN BLACKIE EN IK VOL MET SPANNING OP JE AANKOMST
He Netty en Henny, Ik lees jullie blog dagelijks en geniet elke keer weer van de mooie foto's en verhalen. Dank voor de handdoek-suggestie. Hoe moet je dat vouwen? Veel reisplezier nog en geef Frank een kus van me. Hopelijk tot snel, Luigi.
Hee Luig! Handdoek? Het lijkt meer op een schapenwollen overhemd met een ietwat breed boord. lol
Hi Frank! Let je een beetje op die twee oudjes? Nee wacht, drie oudjes. Black is er natuurlijk ook nog. ;-)
Hug for Black!
Ma, voor dit berichtje moet je natuurlijk wel even je bril opzetten...
Iedereen de groeten en geniet van deze 'laatste loodjes'!
Wout
Hee Wout, Ik vraag Philip wel om iets modieuzers te ontwerpen... haha.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}