Vandaag gaan we voor het laatst hier in Capitol Reef lopen.

De Cohab CanyonTrail staat op het programma; deze wandeling heeft dezelfde moeilijkheidsgraad als de Hickman Bridge Trail van gisteren. Veel stijgen dus.

We gaan vroeg, want we willen niet in de brandende zon lopen zoals gisteren.

Bovendien willen we in de middag telefonisch bereikbaar zijn, want onze Heather, de vriendin van Mattijs is één van de drie genomineerde dansers voor 'DE ZWAAN'. De 'Oscar' van de moderne dans staat voor de beste dansprestatie in 2010. (Heather is één van de solisten bij het fameuze 'Leine & Roebana', één van Nederlands meest toonaangevende moderne dansgezelschappen.) De uitslag wordt zaterdagavond in Maastricht op de Neder-landse Dansdagen bekend gemaakt!

ONTVANG NET EEN SMSJE VAN MATTIJS: HIJ IS BINNEN!

Hoera: Heather, gefeliciteerd! We knew! You are the best!

De VSCD Dansjury over Heather Ware in '>172 Suggesties aan een lichaam'>:
‘Ware is een technisch volgroeide en dramatisch volwassen danseres die zich de complexe bewegingstaal van Leine en Roebana zodanig heeft eigen gemaakt, dat die er bijna vanzelfsprekend uitziet. De verfijning die zij aanbrengt is tegelijkertijd heel aards. Zij staat altijd met grote intensiteit en betrokkenheid op het toneel en lijkt haar rollen in te drinken, zeker als die rol meer inhoudelijke aspecten heeft, zoals in 172 Suggesties aan een lichaam. Door die intensiteit trekt ze de toeschouwer, of die het wil of niet, de voorstelling in en laat hem/haar de choreografie als van binnenuit meebeleven. Ware is bovendien een van de weinige dansers met een goede spreekstem en een mooie dictie. Daarmee is zij al eerder opgevallen, maar zeker ook in 172 Suggesties aan een lichaam, niet alleen fysiek, maar ook mentaal een zware voorstelling.

Ja dat stukje juryrapport moet hier natuurlijk in. Heerlijk ook,dat je ouders in Nederland zijn en dit meemaken!

De Cohab Trail.

(De Cohab Canyon werd door de Mormoonse polygamisten gebruikt als hiding place)

Gaat flink omhoog in eerste instantie. (Wordt niet voor niets Canyon in the Sky genoemd!) We lopen langs de rand van de canyon. Daarna zakken we en baggeren een tijdje door het mulle zand. Toch al heet in de zon. Bovenaan zijn de rotspartijen rondom ons indrukwekkend! Mooie kleuren, zand en rood. Mooie vormen. Rare gaten in het steen, grote afgeplatte rotsen, waar we overheen lopen. De cairns (stapelstenen) geven zo nu en dan de route aan. Nodig ook! Soms moeten we de richting zoeken.

Beneden in de wash zijn allerlei kleine zijcanyons die we inlopen, tot ze zo smal zijn, dat zelfs dunne danseressen, zoals Heather, niet meer verder zouden kunnen.

Daarna stijgen we weer en worden op 400 voet hoogte beloond met een fantastisch uitzicht!

We kijken over de vallei met de fruitbomen en heel veel verder over Capitol reef. Wat een landschap! Het is een one way tocht, dus moeten we dezelfde weg weer terug. Niet erg, want zoals ik gisteren ook zei, dan zie je alles in een ander perspectief!

Na een espresso in het dorp dus snel naar het hotel, waar we niet lang op bovengenoemd smsje hoefden te wachten.

We hebben er natuurlijk een drankje op genomen. Daar moet tenslotte op geklonken worden!

Morgen vertrekken we naar Cannonville en gaan onderweg waarschijnlijk nog wat lopen.