Van Malad naar Torrey.
Vanochtend nog ruim 500 km. te gaan. Na een ontbijtje bij de Subway, tanken en voor de zoveelste keer de voorruit onder de dooie spetters vandaan toveren, op weg voor de laatste hindernis! Te weten Salt Lake City en omgeving! Oh, wat was het daar druk! We zijn daar al verschillende keren geweest (o.a. 5 jaar geleden met het concert van Allison Krauss in Park City, het stadje in de bergen, tegen Salt Lake City aan, waar de Olympische winterspelen van 2002 gehouden werden) en wisten, wat ons te wachten stond. Wegwerkzaamheden maakten het nog ingewikkelder en het kostte ons een uur of twee om van Ogden naar Provo te komen.
Toen we de interstate verlieten bij Scipio begon voor ons weer het grote genieten. Eerst de 50 oost en daarna de 24 oost naar Torrey.
Het landschap werd bergachtiger en rotsachtiger en na verloop van tijd begon het rood te verschijnen. Ik zit dit nu te typen op onze porch voor onze kamer en heb een bijna 180 graden zicht op de massieven van Capitol reef. Ons favoriete hotel, waar we altijd logeerden, ligt in de laagte voor ons. Daar was geen plek, in ieder geval niet de kamers met uitzicht, die we wilden. De Rim Rock Inn, hier boven, heeft geen koffie-zetter en geen internet, maar wél een nog beter fantastisch uitzicht,
een beter restaurant volgens onze Amerikaanse buren en is een stuk goedkoper. Wat dat internet betreft lift ik mee op dat van ons voormalige hotel hier tegenover. De ouwe ranch style is aandoenlijk nep, maar wel zo leuk. We vinden onze kamer te klein, maar blijven 4 nachten dus morgen kunnen we naar een groter exemplaar verkassen.
Voorlopig zitten we aan een 'steeltje' op onze waranda en gaan zo meteen eten in het res-taurant
En morgen onze eerste trail lopen. Na drie dagen zitten in de auto, moet er nodig bewogen worden.
Overmorgen, als de parkrangers het groene licht geven voor wat betreft de Fremont-river gaan we de Cathedral ride doen. We zien wel.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}