Winterwonderland.
Toen we gisteravond naar bed gingen, lag er zo'n 10 centimeter sneeuw!
Wat een witte wereld.
Vanochtend begon het al een beetje te dooien en er zal morgen niks meer van over zijn, want de temperatuur gaat stijgen, maar vandaag hebben we er flink van genoten.
We zijn eerst wat rond gaan rijden. Naar de voet van de Sulphur Mountain en de
Vermilion Lakes. We waanden ons in een wintersportplaats! Dit zal het winterbeeld van Banff wel zijn. Mooi ook om nu te gaan lopen.
De gemiste Fenland Trail valt af. Het smeltwater stort met bakken uit de bomen. Niet aangenaam om onder te lopen.
We besluiten in de 'Lower Bankhead'-vallei, op de weg naar Lake Minnewanka, af te dalen. Daar hebben we deze week al hoogboven gestaan en die mooie foto van de gele populieren gemaakt. Nu, met die sneeuw, is de belevenis natuurlijk heel anders!
Beneden liggen de ruïnes van het mijnstadje Bankhead, dat rond een kolenmijn ontstaan was. Die mijn moest de brandstof leveren voor de locs op de nieuw aangelegde Pacific Railway. In 1911 was de productie op zijn top, met 500.000 ton kolen per jaar. Er werkten 450 arbeiders van allerlei nationaliteiten. Polen, Russen,Chinezen en natuurlijk Canadezen en Amerikanen.
In 1922 ging de mijn dicht en werd de plek opgeruimd. Mooie foto's en informatieborden laten ons zien, hoe dat er begin vorige eeuw uitgezien heeft. (Wel alles eerst onder de sneeuw uitgraven!)
Wij dalen af en zijn de enigen. Wat een rust, wat heerlijk om door de 15 centimeter hoge sneeuw te lopen. Helemaal niet koud, geen wind en zo prachtig! Met ski's erbij hadden we het langlaufend kunnen doen. Zo nu en dan laten de bergtoppen rondom zich zien door de wolken. Als we zover gelopen zijn dat wij de enigen zijn die nog sporen achterlaten in de sneeuw, hebben we helemaal het idee dat de vallei van ons is.
Maar niet heus natuurlijk! Grote hoefafdrukken hebben een loopspoor getrokken. Dat moet een flinke Wapiti geweest zijn. Wanneer we een verse gele urinevlek, met ja hoor...grote poten eromheen tegenkomen, maakt mij dat uiteraard weer bijzonder onrustig.
Zonder incidenten echter klimmen we weer omhoog.
We zien onderweg en in Banff zelf dat er veel takken van de loofbomen afgebroken zijn door de zwaarte van de sneeuw op de bladeren. Normaal zijn die al lang afgevallen voor het echt zo hard gaat sneeuwen als vannacht. Opruimploegen zijn heel efficiënt wegen en paden aan het vrijmaken en ook sneeuwschuivers zijn druk in bedrijf.
We kunnen ons eigenlijk niet voorstellen dat de temperatuur in het weekend 'mid- twenty' zal zijn.
Wij maken vage plannen rond het komend weekend onze reis te gaan voortzetten richting de USA.
Reacties
Reacties
Dat zal wel mid twenty Fahrenheit zijn.....
We lopen een beetje achter bij jullie prachtige verhalen. Maar ja, wij zijn nog hard aan het werk, en hebben erg weinig tijd. Jullie maken ons op deze manier wel een beetje jaloers, maar goed wij moeten nog even geduld hebben.
Bij het lezen van de verhalen over Banf en Jasper, komen bij mij weer allerlei herinneringen boven: de vakantie met mijn ouders bijna 30 jaar geleden: de gletscher bij Athabasca (Banf), de wandelingen door de bossen (met de beren), Netty: ik was net zo angstig, maar na een tijdje wandelen door de schitterende natuur verdween de angst vanzelf weer.
Lake Louise was ook geweldig mooi en nog niet zo toeristisch. Ik heb er met mijn moeder van 91 pas nog over gesproken, zij heeft destijds een plakboek gemaakt met foto's en verhalen, ja zo ging dat in die tijd. Hopelijk ga ik over niet al te lange tijd, samen met Maljaert die kant weer eens op.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}