Van Banff naar Jasper.
Vandaag en morgen rijden we de Icefields Parkway. Volgens velen de mooiste 230 kilometer die er bestaan op aarde, in ieder geval in Canada.
Goed voor ons, want na de trail van gisteren zijn de spieren aan wat rust toe.
Niet dat we helemaal niet lopen vandaag, want er komen twee aardige stijgers aan in ons programma .
Banff is grauw en regenachtig en alle omringende bergen zijn verdwenen in de wolken. We hopen op beter weer noordwaarts.
Na Lake Louise knapt het weer op en zien we de zon weer + adembenemende getande toppen met sneeuw. Deze Rockies zijn een 'jong' gebergte. Zo'n 15 tot 20 miljoen jaar oud, vandaar de geweldig puntige kammen. Apennijnen zijn bijv. veel ouder, dus ronder.
Wij reden deze weg in 2004, maar voor Wouter is alles nieuw. Nooit zoiets enorms gezien zegt hij! Wat een natuurgeweld! Als ik dan ook de foto's van vandaag bekijk, zie ik, dat de grootsheid, de weidsheid en pracht helemaal niet op een plaatje overkomen.
We maken de korte trail omhoog naar het Peyto Lake.(700 meter en flink stijgen) Het is Wouter's eerste kennismaking met een water, zo idioot turkoois blauw, dat je bijna niet kan geloven, dat ze geen verf in het meer gekieperd hebben. Het is het smeltwater van de gletsjers, dat voor deze felle kleur zorgt. Met de besneeuwde toppen rondom met recht een plaatje. Voor mij is de tweede keer, dat ik hier boven aan dit meer sta, weer net zo adembenemend als de eerste keer.
Dan op naar het Columbia Icefield, de grootste ijsvlakte van de Rockies. Gevormd tijdens de laatste ijstijd en 325 vierkante kilometers groot. De Gletsjers hebben zich in de afgelopen eeuw enigszins teruggetrokken, maar in de eerste jaren van de 20ste eeuw was het gebied waar we nu doorheen rijden met ijs bedekt.
Wij parkeren onder aan de gletsjer en gaan in de snijdend koude wind (bedankt anwb -reiswinkel ((Netty's jack)) en bedankt Betty en Ray ((Henny's en Wouter's jack)) voor onze winddichte outfits! ook weer een flink lang padomhoog.
Onderaan de gletsjer loopt de smeltrivier (gevaarlijk, volgens de borden).
Ik kan me van 2004 niet herinneren, dat we achter een touw moesten blijven, we liepen toen gewoon de gletsjer op in mijn beleving. (Liesbeth en Hans,dan moeten jullie daar sowieso op gelopen hebben!) Nu moeten we met een tour, maar zijn helaas te laat.
Morgen op de terugweg nieuwe kansen.
In Jasper zoeken we het hotel op, waar we 6 jaar geleden logeerden. The Robson Mountain Inn.
Ze hadden een leuke aanbieding: 1 kamer van 195 voor 175 dollar voor 3 pers. Ja, Jasper is duur. Bij binnenkomst van het stadje hadden we leuke cabins gezien, dus voor dezelfde prijs zit ik dit nu te tikken in een beeldige 2- bedroom- blokhut, van alle gemakken, zelfs wireless internet, voorzien. Morgen waarschijnlijk Maligne canyon, het grootste ondergrondse drainage systeem ter wereld, maar vooral in herinnering aan 2004, een prachtige kloof.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}