Allereerst, dank lieve mensen voor de goede wensen voor arme Henny. Het gaat hem weer uitstekend.

Hij schreef in ieder geval geschiedenis. Terugkeren van zee, omdat iemand zo beroerd wordt, gebeurt maar eens in de twee jaar. Mike, onze gids had het nog nooit meegemaakt en de vriendelijke mevrouw van de Outfitters zag levensgrote kerels geveld!

Deze ochtend zijn we zo vroeg weg, dat we een veerboot eerder kunnen nemen. Er is gelukkig plaats. Dit geeft ons twee uur meer tijd in Vancouver. Eigenlijk wilde ik meteen via de 99 noord richting Whistler, maar het aquarium heeft prachtige piranha's en een paar witte beluga's (soort walvis): héél zeldzaam. Henny en ik hebben er tenslotte nog niet een gezien!

Wij waren daar in 2004 en het is de moeite waard. Het Aquarium is het derde in grootte van Noord- Amerika. Wouter was er wel benieuwd naar en hij wilde toch ook wel graag even de sfeer van de stad proeven.

Maar eerst de veerboot. We vertrekken met regen en als we op de boot zitten en achteromkijken ligt Vancouver Island onder een natte deken van mist en buien.

We zien aan de horizon blauwe stukjes lucht en bij het naderen van Vancouver is het zonnig en lekker warm. De overtocht duurt ongeveer één uur en drie kwartier en het is prachtig de hoge bergen van allerlei tinten blauw in groen te zien veranderen, als we steeds dichterbij komen. Ook de skyline van Vancouver is indrukwekkend. We rijden meteen naar het Stanley Park, balen van de verkeerschaos downtown, omdat we de afslag naar het aquarium missen en terug moeten en balen van de enorme drukte bij het aquarium. De scholen zijn hier vast nog niet begonnen. Piranha's zijn biggies, de witte beluga's indrukwekkend

en we pikken ook het voederen van de dolfijnen nog even mee. Blijft leuk, zoals ze uit het water springen.

(Luc, je krijgt je orka en die komt hier vandaan! Een echte uit/in de zee hebben we jammer genoeg niet gezien!)

Daarna maken we een wandeling door het park, naar de bekende totempalen, waarvandaan je een prachtig gezicht hebt op de stad aan de overkant van het water. (Liesbeth en Hans, wij lazen jullie tips net, bij aankomst in het hotel en je ziet, onze ideeën en die van jullie liepen synchroon! )

Daarna komen we nogmaals in het verkeer downtown terecht wegens wegwerkzaamheden aan de Lions Gate Bridge en we moeten aan de woorden van Ray, de vader van Heather denken, die ons waarschuwde: Vancouver is een verkeerspuinhoop. Je hebt twee uur nodig om van de ene naar de andere kant van de stad te komen! Helemaal waar. Wouter wilde er graag nog wat lopen, maar iedereen heeft inmiddels zo genoeg van dat drukke verkeer, dat we de tomtom instellen op Whistlers en als een haas noordwaarts rijden.

We rijden tot Squamish langs de baaien en hoge bergen ten noorden van Vancouver. Sommigen met de sneeuw/gletsjers op de toppen. Met het zonnetje een prachtige tocht.

We logeren in de 'Squamish Inn on the Water'. Een groot, vierkant, lichtblauw, houten huis, waar we onszelf trakteren op een suite met twee slaapkamers en een terras met uitzicht op de enorme rotswand in het Stawamus Chief Prov. Park. Geweldig!

Morgen rijden we naar Kamloops en gaan onderweg nog wat hiken als we de kans krijgen.

Overmorgen hopen we in Banff aan te komen.