We gaan, na een gezellig ontbijt in de bar van ons hotel, noordwaarts richting Nanaimo, waar de veerboot naar Vancouver voor ons, over twee dagen, vertrekt.

Prachtige tocht! Schitterende vergezichten vanaf grote hoogte over de oceaan, met eilanden hier en daar en vooral véél grote bomen.

De komende twee dagen staat ons hotel in Port Alberni, uitvalsbasis voor onze trip, morgen, naar de westkust.

Liesbeth en Hans, we hebben jullie tip over de Cathedral Grove uitgezocht en laat dat nou net op onze weg naar Port Alberni liggen!

Als we er langs rijden staan er zoveel auto's, er is geen lege parkeerplek meer te vinden. We besluiten eerst naar het hotel te gaan (18 km. verderop) en dan later op de dag terug te komen.

We checken in en de receptioniste raadt ons aan om met dinertijd terug te gaan. De zomer is voorbij, iedereen wil nog graag dit regenwoud zonder kaplaarzen aan bezoeken. Pech ook, dat het Labourday-weekend is. Er zijn veel Amerikaanse toeristen.

Nu we toch vroeg in ons hotel zijn, doen we maar meteen de was. Hard nodig!

Mooi ook, even tijd om voor morgen de Whale- watching tour te reserveren vanuit Tofino.

Wouter belt met de Ocean Outfitters en onze plaatsen voor 13.00 uur staan vast.

Ze garanderen ons dat we: Orka's? Humpback-wales?Grey whales?seals?sea lions? Sea otters? Bald eagles? Etc? zien. (Guarenteed Sightings van maart tot oktober) Ja ja, eerst zien... dan geloven. Wij hebben al woeste ideeën van opgeblazen fake beesten of vreselijk bijvoeren de hele dag om ze te lokken. (Tenslotte deden ze dat in Florida met ' kiss the snake and ride the airboat to see crocodiles' ook. Daar wierpen ze de krokodillen marsh mellows toe: zoetekauwen, die beesten.)

Verder moeten we aangeven of we rug- of nekklachten hebben. (Snelle boot? Klappen op het water? We zien wel vreselijke beelden in de folders van alle passagiers, ingepakt in oranje regenpakken.)

Wij bejaarden verzwijgen onze ongemakken dus maar, anders mag alleen Wouter mee!

Om 5 uur doen we nog een poging voor de Cathedral grove. Bedankt Liesbeth (en Hans), dat was de moeite waard. (voor meer tips houden we ons aanbevolen!)

Wat een prachtig 157 hectare groot regenwoud. Gigantische Douglas- sparren, afgewisseld met enorme red cedars. En dan overal die waarschuwingen: verlaat het bos als het gaat waaien. De bomen vallen zo maar om. Onderstaand exemplaaris in 1997 omgewaaid, dus Liesbeth; die hebben jullie nog verticaal gezien.

Interessant om te zien, dat zo'n bos met ook enorme dikke, hoge bomen een heel andere sfeer heeft dan het redwood, van eerder deze week. Ook de Sequoia- bossen in Californie, enige plek ter wereld waardeze voorkomen, met nóg grotere bomen, zijn weer heel anders en apart om te zien.

We doen aan beide kanten van de weg de korte trails en genieten van de rust, die er nu heerst.

Terug in Port Alberni proberen we de plaatselijke chinees omdat we wel eens aan wat anders toe zijn, maar wat een ontmoedigend grote porties! Vreselijk. Henny, die nu wel eens een espresso wil, vraagt, hoe de koffie is. Prima hoor...alles van vers gemalen bonen gezet! 'Dat waren dan zeker drie bonen,' zegt Wouter laconiek, als de 'doorkijkkoffie' verschijnt.

We doen niet meer mee aan het dorpsfeest met 'levende muziek' vanwege Labour-day.

Morgen vroeg weg, want het is een dikke 100 km. voor we bij de walvissen zijn.

Luc........daar komen ze!