Zondag j.l. vertrokken we met de KLM non stop naar San Francisco.

Meestal reizen we met een Amerikaanse maatschappij + tussenstop, maar vergelijkend warenonderzoek wees uit dat we voordeliger en sneller af waren met onze eigen Nationale.

De ruim 10 uur dat de vlucht duurde viel alles mee.

In dit nagelnieuwe vliegtuig hadden we ieder een game - en filmstation met van alles en nog wat te doen en te zien.

Op San Francisco Airport begon het lange wachten.

Meer dan 500 reizigers allemaal de vingerafdrukken en ogenscans afnemen met het gebruikelijke vragenpakket van; wat kom je hier doen en hoe lang blijf je en waar ga je heen, dat duurt een tijd.

Daarna begon het wachten bij de Alamo-balie voor de auto, dan ben je zo anderhalf uur verder.

Ik had een normale SUV 4wdr. besteld, maar die waren kennelijk op. Er stond nog één hele grote bak! De onze zo bleek.

Een enorme zwarte Ford Explorer met drie rijen stoelen/banken. Gelukkig kan je de achterste rij neerklappen. Mochten we onverhoopt geen slaapplaats vinden, dan kunnen we in de achterbak!

Onderweg naar Frank ons maar weer eens verbaasd wat er allemaal aan grote auto's rondrijdt.

Hoezo crisis of milieu....

Bij de afrit naar de snelweg onder een boom staan een paar illegale Mexicanen. Wachtend op een dagbaantje. Tuinman nodig voor een paar uur. Pik hem daar op. Dat dan weer wel.

Land van de tegenstellingen.

Onze TomTom heeft ook moeite met het tijdsverschil en kan zijn satelliet niet vinden.

Gevolg dat we dezelfde fout die we vaker maken nu weer maken en midden in de stad terecht komen. Embarcadero, Lombard- street en die vreselijke steile straat uit menig speelfilm. We rijden ze allemaal. Niet zo slim natuurlijk, gaar en in een onbekende auto.

Het is druk....warm....en leuk . Voor Wouter een hernieuwde kennismaking na 12 jaar!

Frank, ondanks de mijlpaal van deze maand niks veranderd, Black daarentegen met artritis gaat steeds moeilijker lopen. Levendig genoeg, maar 105 jaar in mensenleeftijd! Niet niks.

We waren deze dag 25 uur wakker. Benieuwd of we veel van de jetlag gaan merken.

Maandag de eerste Starbucks, de eerste Safeway en met de Ferrie naar S.F.

Wouter heeft dat nog nooit gedaan. Wij raden het alle bezoekers aan! Zo leuk, S.F. vanaf het water. We varen voorbij St.Quentin, de beroemde gevangenis waar Johnny Cash zijn beroemde concert gaf en zijn beroemde lied zong.

We zien in de verte de Golden Gate en komen aan in het Ferriestation dat mooi gerestaureerd is maar authentiek gebleven.

We lopen van pier 1 tot 39, Fisherman's Wharf, om te lunchen en naar de zeehonden te kijken.

Het zijn er maar een paar. Allemaal mannetjes volgens de Ranger. De vrouwtjes zijn verdwenen naar San Diego. Evenzogoed stinken ze nog behoorlijk. Honderden lagen er voorheen. Raar hoor, al die lege plankiers.

s'Avonds dineren we bij de Spinacker. Jammer dat de befaamde fogg het uitzicht op de skyline van de stad verbergt.

Morgen vertrekken we en reizen naar hetberoemde redwood. We gaan logeren op de Avenue of the Giants en hopen op zo'n giga boom in de achtertuin.

Morgen meer.