Van Monterey naar Half Moon Bay.
Van Monterey naar Half Moon Bay.
Als we deze ochtend Cannery Row en de 17 Miles Drive, twee plaatsen waar Monterey beroemd door is, willen bezoeken, zit het weer niet mee. Het is druilerig en grijs. We klagen niet, want in de ruim 8 weken dat we onderweg zijn hadden we bijna altijd stralend weer!
Cannery Row is een zes blokken tellende straat aan de haven,
die door John Steinbeck, gevierd Amerikaans schrijver, werd bejubeld in zijn kritische romans Cannery Row en Sweet Thursday. Onze generatie moest deze boeken lezen voor 'de middelbare schoollijst' en daardoor werd John Steinbeck een auteur, waar we ons later meer in zijn gaan verdiepen.
Er stonden hier meer dan twintig visconservenfabrieken, waar sardines werden verwerkt. In 1945 verdwenen de sardines en sloten de fabrieken. Nu zitten er in de panden restaurants, winkels en trendy boetiekjes. Natuurlijk, ook een starbucks, waar we naar binnen vluchten, omdat het pijpenstelen regent.
Daarna naar de 17-miles-drive.
Een 17 mijl lange rondweg langs de kust, die mooie plaatjes geeft. We zien veel vogels en zeehonden, maar rijden voornamelijk langs een golfbaan en in de kou en de wind is het niet echt aangenaam. Wouter, moesten we daar in 1998 ook al 9,50 dollar voor betalen? Wat een afzetterij om de Lone Cypress te zien!
Deze legendarische boom staat hier eenzaam en alleen al 250 jaar op deze uitstekend rotspunt. Het is een cipressensoort, die heel goed tegen dit stormachtige klimaat aan de kust bestand is. Het is volgens de Amerikaanse tekst een 'icon' and has inspired many! Ja waartoe dan? Zo Amerikaans!
Via Pigeon Bluffs, met een dromerige vuurtoren,
rijden we langs het Bean Hollow State Beach. Een prachtig stukje zand/rots-strand, waar we het fenomeen Tafoni aanschouwen.
Dit zijn heel veel kleine en grote gaatjes, die in de rotswanden in groepen bij elkaar zitten. Men vermoedt, dat die gaten zijn ontstaan, doordat water in de rotsen is gesijpeld, waarna door een chemische reactie het gesteente van binnenuit is uitgehold. De normale erosie aan de buitenzijde gaat gewoon door, waardoor wij de gaten nu zien zitten. Heel fascinerend en prachtige kleuren.
Met gevaar voor eigen leven klauteren we over de rotsen, want het stormt en de zee buldert tegen de kust. Gelukkig is daar even de zon om het wat vrolijker te maken.
We stoppen in Half Moon Bay.
Morgen door naar San Francisco, waar we onze vrienden en familie van Frank ontmoeten.We hebben onze terugreis naar zaterdag kunnen verplaatsen, zodat we vrijdag bij de uitvaartplechtigheid kunnen zijn.
Reacties
Reacties
Lieve buurtjes,
Veel sterkte vrijdag. Wij waken nog een dagje langer over het fort hier.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}