Onze laatste overnachting in Amerika. Afscheid genomen van Jackson en ons lekkere terrasje.
We rijden naar Logan, zo'n 160 km. van Salt Lake City
vandaan.
Veel bergen, hoog en groen.
We passeren leuke
kleine plattelandsstadjes, zoals Ashton, met herten boven de weg
en Paris, waar een enorme historische tabernakel
staat. 30 Mormoonse gezinnen stichtten deze gemeenschap in 1863 en de zoon van Bingham Young ontwierp dit enorme gebouw.
We zijn nog in Idaho, maar de invloed van de Mormonen
is hier al zichtbaar.
We zien voortdurend waarschuwingsborden voor overstekende herten en elanden, maar niks gezien. Jammer.
Na de middag passeren we het Bear-Lake. Een enorm groot meer, dat hemelsblauw ligt te schitteren in de zon.
We zoeken naar strandjes om even te lunchen, maar het
ziet er naar uit dat alleen de welgestelden hier het monopolie hebben. Enorme huizen aan het water. Het lijkt Malibu wel. Helemaal aan de zuidkant is plaats voor de gewone man!
We eten een broodje en genieten van de omgeving.
Na een mooi vervolg van de rit pakken we bij
het laatste hotel de auto uit en gaan opruimen. We zijn weer in Utah, gezien de torens van de tempel, die boven ons hotel uitsteken.
We hopen zaterdagmiddag weer in Amsterdam te landen.
Bedankt allemaal voor het meelezen en de aardige voetnoten zo nu en dan.
Wordt wel weer vervolgd!
Ons plan om de Geysers in Yellowstone vandaag te bezoeken valt in het water.
De Amerikaanse schoolkinderen hebben bijna drie maanden zomervakantie en die is vorige week ingegaan. Bij het ontbijt spraken we een gepensioneerde legerofficier, die ons vertelde, dat de maand
juni al 20 % meer bezoekers in Yellowstone telde dan voorheen. Dat is te merken. Al kilometers voor de ingang zit het verkeer muurvast en zijn we stapvoets op weg naar de toegangs-poortjes. Dat
gaat uren duren voor we binnen zijn. Rechtsomkeerd dan maar en via de Teton-vallei naar Jackson Hole.
Mooie rit. Hoge passen en we zien de Teton Range ( en
het Grand Teton N.P. ja echt, betekent " grote tieten". Franse settlers zijn de naamgevers.) aan de achterkant voorbij trekken. Weer eens wat nieuws.
In Jackson ligt een natuurgebied (The National Elk
Refuge) waar de Elks (enorme rendieren)
ieder
jaar uit alle windstreken naartoe trekken om in april/mei weer te vertrekken naar hoger gelegen gebieden in Yellowstone, Grand Teton en de rest van Wyoming en Montana.
Er is een informatief Visitorcenter met alle dieren
die voorkomen in deze omgeving, mooi opgezet.
We zien buiten alleen veel vogels en iets beverachtigs
in het water. Het gebied is prachtig. We hebben hier een lekker onderkomen met een hoog terrasje waar we nog lang "mensjes kijken."
Morgen slapen we in Logan en vrijdagavond hebben we
een rechtstreekse vlucht van Salt Lake City naar Amsterdam.
Vandaag en morgen rijden we rond in Yellowstone N.P.
Dit is een heel groot gebied. 3471 vierkante mijl. Dit park heeft 5 ingangen en we komen aan de oostkant binnen. Bergpassen en hoog!
We staan opeens met de voeten in de sneeuw. Heel raar
na 3 weken 30 graden.
Wildlife is wat we
willen en dat krijgen we dan ook. Bizons, veel en groot! Wat een beesten!
Jammer, dat het zo druk is. Iedereen staat kris kras
op de weg en ja, natuurlijk, een paar gekken gaan lopen.....naar die beesten. Daar worden we nu zo voor gewaarschuwd. Ze zijn gevaarlijk! Opeens staan we in een file omdat een kudde bizons de weg
oversteekt.
Daarna zien we een coyote
behoorlijk relaxed dicht bij de auto.
En
natuurlijk een beer! Alleen wij zien hem niet, wij zien alleen een massa gekken, die met grote telelenzen langs de kant beginnen te rennen. Nou, daar gaan we ons niet in mengen. De tocht naar de
Mommoth Hot Springs is mooi en ook daar is het weer druk. Verder hele grote herten. Of Elks. Geen idee.
We lopen een trail langs borrelende bronnen
en allerlei gekleurde plassen.
Het stinkt naar zwavel. Beetje zat van de drukte
zoeken we ons hotel op, buiten het park. Revanche voor gisteren. Lux en groot, maar....het internet werkt niet. Natuurlijk, er is altijd wat.Na veel gezeur (dat kan toch niet in zo'n resort!) en
veel geklaag, ook van andere gasten, werkt er weer iets en ga ik proberen dit verhaaltje weg te krijgen.
Morgen gaan we terug naar Yellowstone en gaan we de geysers bekijken.
Wapiti ligt 20 mijl van de oostelijke ingang van Yellowstone NP.
Daar slapen we vannacht, dus.......een paar honderd kilometer reizen.
Gelukkig veel te zien onderweg.
Het plaatsje
Buffalo, dat we passeren, (nee, dit is niet het domicilie van Buffalo Bill!) bestaat voor de helft uit hotels, want wintersport bij uitstek. Wel heel mooi gelegen.
Cody is de volgende beroemde stop en dat was wèl de geboorte- en woonplaats van Buffalo Bill. Dat zullen ze ons duidelijk maken ook.
In een ver verleden bivakkeerden we hier in een hete cabin en dronken we gemoedelijk bier met de cowboys in hun lokale kroeg.
Maar helaas, ook dit is weer verworden tot een toeristengeldmaakmachine. Wat is dit schattige plaatsje weer leljjk verziekt! Alleen de rodeo arena is nog dezelfde.
We stoppen bij de enorme Buffalo Bill dam. Wat een
watergeweld
en net op het goede moment van de
dag, als de zon in een bepaalde stand staat en er een levensgrote regenboog in de canyon verschijnt.
Op naar ons onderkomen in Wapiti. Natuurlijk te klein,
te duur en een slecht internet. Maar wat een uitzicht! We zitten in Bear country nu. Waarschuwingsborden langs de weg voor beren! Morgen naar Yellowstone. Hopen er een paar te spotten!
50 miljoen jaar geleden kwam er magma omhoog
en stolde tot rare kolommen, waar de Devils Tower een voorbeeld van is. We rijden er naar toe, door de groene heuvels en de geurende bossen van het Black Hills Pine Forest.
Devils Tower N.P. was 15 jaar geleden een rustige plek
met een klein parkeerplaatsje en een visitorcenter. We liepen toen rondom de toren 2km. over de rotsbkokken. Nu is de parkeerplaats 5x zo groot, en het pad geasfalteerd. En druk. We staan in de
file om langs de controle te komen en het is zo heet, dat we besluiten de trail maar voor een deel te lopen.
In 1906 bepaalde President Roosevelt ( daar is tie weer!) dat Devils Tower een beschermd National Monument zou worden. Zijn actie maakte dat Wyoming èn het eerste National Park, (Yellowstone) èn
het eerste National Monument kreeg!
We zien dit keer geen klimmers aan de toren hangen. De berg is heilig voor de Lakota indianen en uit piëteit met hen wordt er in juni niet geklommen. De berg ligt niet in het reservaat, anders werd
er zeker helemaal niet omhoog gegaan.
Bij het rijden naar de berg was er 15 jaar geleden links van de weg een enorm veld met prairie-dogs.
Ik hoopte dat die town ( onder-grondse gangen en holen
met heel veel inwoners) nog bestond en ja hoor, of wij niet weggeweest zijn. Vrolijke taferelen met over moeders buitelende jongen en stoeiende volwassenen. Het zijn black-tailed prairie dogs. Met
uitsterven bedreigd. Nou, hier is de populatie behoorlijk op peil.
Maar eerst naar Badlands National Park. Daar komen toeristen meestal voor de fraaie rotsformaties, die weer heel anders zijn dan we voorheen deze vakantie zagen.
Ook flora-en faunaliefhebbers komen aan hun trekken.
Wat de dieren betreft, wij spotten bij de ingang al een kudde bizons
en heel veel stokstaartjes.
Later nog een scharminkel van een hert.(Die bighorn
bok hebben we helaas niet gezien, maar dat komt in Yelowstone misschien nog wel.)Wij komen vooral voor de mix van de bijzondere vormen en kleuren van de rotsen
en het prairielandschap, dat daarop aansluit. De
Lakota-indianen noemden dit land mako sica en ook de eerste Franse Trappers noemden het gebied: les mauvaises terres à traverser. Vandaar "badlands".De trail die we rijden is overweldigend mooi.
Niet in een foto te vangen, toch maar
geprobeerd.
Na ons bezoek trapt Wouter hem op
zijn staart
en arriveren we in Belle Fourche.
Een agrarisch dorp op de route naar Devils Tower. Die gaan we morgen bekijken.
We zitten in een heerlijk motel en willen nog een nachtje blijven, maar helaas, vol vanavond.
Komen we terecht op een klein parkje met 14 cabins. Beetje oud maar leuk. Woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamer. Gemoedelijk. Heerlijk thuis eten voor een keertje.
Maar eerst vanochtend naar Mount Rushmore. Het is weer het gebruikelijke recept. Heel druk!
Hoofdzakelijk Amerikanen, die hun Memorial komen bezoeken.
Dit is de welbekende berg met de uitgehakte hoofden van 4 presidenten. Van links naar rechts:
George Washington: president van 1789 tot 1797.
Vanwege de onafhankelijkheid, die hij de Amerikanen gaf (van Great Britain).
Thomas Jefferson: president van 1801 tot 1809. Als 3e president verdubbelde hij de grootte van de U.S.
Theodore Roosevelt: president van 1901 tot 1909. De jongste van de vier. Hij leidde de U.S de 20ste eeuw in.
En tot slot Abraham Lincoln: president van 1861 tot 1865. Eindigde de burgeroorlog en bracht het land weer bijeen. In 1862 nam hij de eerste stappen tot het beëindigen van de slavernij.
Vanuit de verte zien we de "koppen" al boven op de berg.
Voor de echte sfeer moet je de Memorial Way lopen. Een
zuilengang met alle vlaggen van alle Staten. Veel Amerikanen zoeken trots hun vlag op. Leuk om te zien.
Henny en ik waren hier 15 jaar geleden en er is veel
bijgebouwd, t.w. mooie bookstores, een mooi infocenter en een enorme, maar dan ook enorme winkel met de meest goed bedoelde rotzooi, die je maar kunt bedenken.
In de winkel zit Nick (Donald) Clifford. Hij is 97 en was 'carver' van de 'heads of the presidents'. Hij heeft er van 1938 tot 1941 aan gewerkt. De jongste driller. Hij signeert zijn boekje en
beantwoordt vragen.
In 1927 begon het project
en in 1941 was het klaar.
En niks hoogwerkers of staaltjes technologie. Gewoon....hangen in bakjes aan de bergwand.
Daarna gaan we naar het Crazy Horse Memorial. Een beeltenis van opperhoofd Crazy Horse ook uitgehakt in een berg.
Hij hoort op een paard te zitten, maar in de 15 jaar
dat het geleden is dat we hem gezien hebben, is het nog niet echt opgeschoten. Nog geen paard, alleen een hoofd.
Vanochtend om 9 uur hebben we Mattijs afgeleverd op het internationale vliegveld van Denver.
Een immens groot complex met bewegwijzering die al 9
mijl voor de ingang van de luchthaven begint. Nooit aarzelen, nooit de weg kwijt. Meteen aan de goede terminal.
Daarna op naar Rapid City. Zo'n 670 km. Naar het
noorden. Rapid City ligt in Zuid-Dakota in het zuidwestelijke puntje van de staat.We hebben geen haast en het idee er twee dagen over te doen, maar alles gaat zo vlot, dat we al om half vier
arriveren. We hebben Wyoming dan inmiddels doorkruist en dat leverde hele saaie beelden op. Groen grasland, groene heuvels en zo nu en dan een rotspartij. Wel heel veel herten aan weerskanten van
de weg. En koeien natuurlijk.
En hele lange
treinen!
We zoeken een hotel met een laundry,
want dat is hard nodig. We vinden een nieuw modern onderkomen met een wasserette next door.
We hebben vanaf nu niks meer geboekt en gaan op de
bonnefooi verder. Makkelijker met z'n drieen. Zo hebben we het samen altijd gedaan, dus, dat gaat goed komen. Morgen naar o.a. Mount Rushmore.
